Artykuł prezentuje genezę, przebieg i efekty podróży do Polski, którą odbył włoski pisarz, dziennikarz i malarz Dino Buzzati (1906–1972) we wrześniu 1969 r. W Warszawie Buzzati spotkał malarkę Marię Anto, z którą połączyła go krótka, lecz intensywna więź artystyczna

Tekst prezentuje dorobek zmarłego w 2021 r. Wiesława Juszczaka jako niepodjęte dotąd przez humanistykę wyzwanie. Powodem tego zaniedbania może być wielokształtność i bogactwo tematyczne jego tekstów, ich wybitny wymiar literacki, ale jednocześnie głębokie i szerokie zaplecze naukowe. Dotyczy to zarówno jego książek o malarstwie polskim ok. 1900 r., o postimpresjonistach, jak i analiz archaicznej greckiej myśli o sztuce, religijnych korzeni sztuki różnych kultur, niekonwencjonalnych interpretacji filmów japońskich czy Ingmara Bergmana.

This article is divided into two parts. Part I presents the origins and the research objectives of the authorial project Don Kichot Open Gallery/Don Quijote – galeria abierta. Its first product is a book titled identically to the project and published in collaboration with the POSET Foundation. It contains Miguel de Unamuno’s essay ‘El caballero de la triste figura’ (1896), translated into Polish by Carlos Marrodán Casas, and quality repro-ductions of nearly fifty artworks on the theme of Don Quixote (some of them shown for the first time) produced over a period of over 250 years. The album features the work of thirty Polish artists. Part II presents an interpretation of Marian Nowiński's painting ‘Don K[ichot] trwa dalej. W cieniu 2’ (Don K[Quixote] is still going on: In the shadow 2). A closer examination of this picture reveals a wealth of creative references to the Euro-pean and Polish tradition (Andrea Mantegna, Annibale Carracci, Orazio Borgianni and Jacek Malczewski respectively) and an artistic affinity for the cinema of Grigori Kozints-cev, Orson Welles and Terry Gilliam. The fusion of two aesthetics (painting and film) and diverse styles of painting (Renaissance, Baroque, twentieth-century symbolism) is testi-mony to both Nowiński's erudition and the boldness of his artistic ambition.

„Rzeczy Piękne” (1918–1932) to miesięcznik wydawany przez Miejskie Muzeum Przemysłowe im. dra Adriana Baranieckiego w Krakowie. Czasopismo charakteryzowała wyrafinowana szata graficzna. Często kluczowym elementem kompozycji stron był inicjał. Tradycyjne elementy dekoracji książkowej stały się przedmiotem badania, ponieważ stanowią oryginalny i rzadki zbiór wykonany specjalnie na potrzeby czasopisma. Badanie ujawniło istnienie systemów znaków reprezentujących nie tylko idee realizowane przez Warsztaty Krakowskie, ale i wartościową, nowatorską metodą konstruowania.