Czasopisma naukowe kręgu tzw. prasy warszawskiej: „Biblioteka Warszawska” (1841–1914) i „Ateneum” (1876–1901) poświęcały na swoich łamach wiele miejsca zagadnieniom postępów nauki, dziejom kultury i opisom krajów. Artykuł omawia publikowane w tych czasopismach teksty odnoszące się do zagadnień starożytnego Bliskiego Wschodu.

Tygodnik ilustrowany „Wędrowiec” (1863–1906) zgodnie z tytułem i deklaracją programową poświęcał na swoich łamach wiele miejsca geografii, dziejom kultury, opisom obcych krajów i relacjom podróżniczym. Artykuł omawia publikowane w tym czasopiśmie teksty odnoszące się do zagadnień starożytnego Bliskiego Wschodu.

Pierwsza część artykułu przedstawia dzieje wydawnicze tygodnika „Przyjaciel Dzieci” za redakcji Jana Skiwskiego (1892–1911) i przeobrażenia jego zawartości literackiej, polegające na ostrożnej rewizji zasad z czasów kadencji Jana Kantego Gregorowicza (1867–1890) przy zachowaniu podstawowych związków ze wzorcami artystycznymi epoki pozytywizmu.

Druga część artykułu przedstawia zawartość głównych działów „Przyjaciela Dzieci” lat 1892–1911, takich jak dział artykułów i pogadanek popularnonaukowych, podróżniczo-krajoznawczo-etnograficzny, życiorysów, tzw. „czynów nauczających” oraz dział religijny. Omawia również działy ciekawostkowo-rozrywkowe: tzw. „artykuły różnej treści”, nowe działy „Ze świata” i „pożyteczne zabawy i rozrywki”. Zaprezentowano także ostry atak na anachronizmy treściowe warszawskiego tygodnika przeprowadzony w r. 1901 na łamach „Poradnika dla Czytających Książki”.

Ksiądz Marceli Dziurzyński (1861–1945) zapisał się w historii prasy jako redaktor i wydawca kilku czasopism, głównie przeznaczonych dla ludu. Najdłużej publikowanym przez niego czasopismem był „Nowy Dzwonek”, wychodzący w latach 1892–1924, a potem kontynuowany aż do 1932 roku przez „Nową Zorzę”. Artykuł poświęcony jest pierwszym pięciu rocznikom „Nowego Dzwonka”, kiedy ukazywał się on jako pismo dla ludu. Czasopismo, które stawiało sobie za cel oświatę ludu zgodnie z zasadami wiary katolickiej, zawierało artykuły o tematyce religijnej, społecznej, politycznej, historycznej oraz powiastki i wiersze. Zamieszczone niemal w każdym numerze informacje od redaktora pisma są interesującym materiałem do poznania trudności, z jakimi borykał się wydawca.