Nauki Humanistyczne i Społeczne

Filozofia i Nauka

Zawartość

Filozofia i Nauka | 2019 | Tom 7 | Część 1

Abstrakt

Following upon Merlin Donald’s claim that human specificity emerges in history, and not exclusively in evolutionary time, it will be suggested that the diversified means of producing semiosis created by human beings account for the spread of empathy and altruism not only beyond the kin group, but to humankind in general. This amounts to treating other cultures as different from us, but still able to enter into communication with us (as an Alter), as opposed to treating these cultures as being part of nature, and thus only susceptible to being communicated about (as an Alius). Starting out from the theory of bio-cultural evolution defended by Peter J. Richerson and Robert Boyd, as well as from the multi-level selection theory of Elliott Sober and David Sloan Wilson, we try to lay bare the way in which semiotic structures play a role for transforming cultural evolution, contrary to biological evolution, into human history. We inquiry into what makes the existence of Alter-culture possible, if, as Sober and Wilson have claimed, armed with game theory, an altruistic society (an Ego-culture in our terms), is only possible in opposition to another group in relation to which group egoism rules (that is, in our terms, an Alius-culture). We will follow Michael Tomasello in arguing for the primacy of games of cooperation, rather than competition, while adding an historical dimension, which serves to explain how such cooperation can be extended beyond the primary group (our Ego-culture). However, we will insist on the importance of multiple semiotic resources for the boot-strapping of empathy and altruism, as well as on the genesis of this process in cultural encounters, as reflected in the spirit of the Enlightenment.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Göran Sonesson

Abstrakt

The Peircean iconic metaphor takes the concept of metaphor beyond linguistic and literary metaphors and does not even limit it to the “conventional metaphor” of Lakoff and Johnson’s cognitive theory. Given Peirce’s short and somewhat ambiguous definition of the metaphorical icon, a closer study of this category of icons is necessary for a better understanding of a concept that surpasses in many respects the earlier definitions of metaphor. It is also necessary to observe metaphors from the perspective of their creator: a perspective that is not usually adopted in other theories of metaphor, since much of the debates consider only the structure of the metaphor and its function with a focus on its interpretation, and do not discuss how the creator of the metaphor reaches or creates a metaphor. The present article aims at filling the mentioned blanks.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Shekoufeh Mohammadi Shirmahaleh Shirmahaleh

Abstrakt

This account examines how episodes are constructed and measured, and how Peirce’s Index informs and even hastens the advancement of this process—from binding spatial features, to the awareness of participant roles and temporal sequencing. It provides semiotic rationale for how episodes develop from static single pictures (dependent on verbatim memory) to events whose frames reflect a deictic and sequential character—superseding the consciousness inherent in autonoesis. Empirical evidence will trace children’s event memory—first iconic and static, and later characteristic of increasingly more complex interpretants which specify directional and logical relations, and memory sources. The signs which promote episodic thought are indexical in nature, given their largely relational character. They incorporate deictic projections of the self in diverse orientations, entering into different participant slots inherent to the event. Notice of the latter entails the influence of index to apprehend the spatial, participatory, and temporal directionality within and across event frames. This progression requires a rudimentary consciousness of aspectual features (telicity, dynamicity), as well as an appreciation for the events’ purposes/goals. Anticipating how, where, and when events conclude is critical to realizing the event’s purpose/goal, since, according to Bauer 2006: 384, it constitutes the basis upon which episodes are constructed.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Donna West

Abstrakt

This paper analyzes the concept of context with a special focus on the context of communication. We suggest two ways of classifying approaches to the context of communication: (i) classifying approaches based on a number of relevant dimensions for analyzing context in social activities, (ii) classifying approaches, based on the dimensions of Peirce’s semiotics. We also discuss the use of collected corpora of language, especially multimodal corpora of spoken interaction, as an aid in studying context. Finally, building on the two ways of classifying approaches to the context of communication, we present our own proposal for how to analyze the main relevant contextual dimensions influencing human interaction and communication.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Jens Allwood
Elisabeth Ahlsén

Abstrakt

The major underlying principle of the present paper is that, in opposition to the viewpoint of emotions as discrete entities, emotions are represented as clusters in conceptual space. The graded structure and fuzzy boundaries inherent in the prototype-periphery nature of these clusters dictate that the meaning of a specific emotion is governed by both inter- and intra-cluster relationships and their interactions. In addition to these relationships and interactions the paper examines both external and internal affects to compare and contrast the FEAR, COMPASSION, LOVE/JOY, and PRIDE clusters in British English and Polish. The three specific methods employed to analyze these are the GRID instrument, an online emotions sorting task, and a corpus-based cognitive linguistic methodology.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Paul A. Wilson
Barbara Lewandowska-Tomaszczyk

Abstrakt

This paper aims at elaborating the concept of linguistic self with regard to its twofold existence modes, namely as a physical person and as a mental subject, being shaped by external and internal dialogs in interpersonal and intersubjective communication. These dialogical encounters, constantly changing the reality of everyday life, are based, on the one hand, on the observable multitextuality of narratives, and on the other, on the multi-voicedness of opinions. As such, it lays emphasis on the need for a holistic approach to human beings as a psychosomatic unity, taking part in cognition with their minds and bodies, and developing itself both in-and-with the physical and logical domains of their surrounding ecosystems. In view of the private and public character of the self, the author postulates to consider in future studies the achievements of personal and social constructivism.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Elżbieta Magdalena Wąsik

Abstrakt

The subject matter of this article constitutes the semiotic mapping of human of knowledge which results from cognition. Departing from the presentation of human subjects as world-model-builders, it places epistemology among the sciences of science and the sciences of man. As such the understanding of epistemology is referred either to a static state of knowledge or to a dynamic acquisition of knowledge by cognizing subjects. The point of arrival, in the conclusive part of a this article, constitutes the substantiation of the two understandings of epistemology, specified, firstly, as a set of investigative perspectives, which the subject of science has at his/her disposal as a knower on the metascientific level, or, secondly, as a psychophysiological endowment of a cognizing subject who possesses the ability of learning and/or knowing a certain kind of information about cognized reality.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Zdzisław Wąsik

Instrukcja dla autorów

INFORMACJE DLA AUTORÓW

Przygotowanie tekstów

1. Przyjmujemy teksty rozpraw i studiów do 1,5 arkusza wydawniczego (60 000 znaków ze spacjami), polemik i głosów w dyskusjach – do 0,5 arkusza (20 000 znaków ze spacjami), recenzji – do 0,4 arkusza (około 16 000 znaków ze spacjami). W uzasadnionych przypadkach dopuszczamy wyjątki. Należy je uzgodnić wcześniej z zespołem redakcyjnym.

2. Prosimy autorów o przysyłanie tekstów w edytorze Word 1997–2003, z przypisami dolnymi, a nie końcowymi.

2a. Do każdego tekstu powinno zostać dołączone streszczenie w jęz. polskim (zamieszczone na początku tekstu) oraz w jęz. angielskim (na końcu tekstu), oraz słowa kluczowe w jęz. angielskim, informacja o afiliacji autora (umieszczona pod imieniem i nazwiskiem autora).

2b. Pożądane jest dzielenie tekstu na zatytułowane rozdziały.

3. Cytowanie pozycji literatury powinno zostać przygotowane według poniższego schematu:

Monografie:

Max Scheler, Problemy socjologii wiedzy, przeł. Stanisław Czerniak et al., PWN, Warszawa 1990, s. 32.

Artykuły w czasopismach:

Nelson Goodman, What Should Not Be Said about Representation?, Journal of Aesthetics and Art Criticism, 1987–8, v. 46, s. 419–425.

Rozprawy w monografiach zbiorowych:

E. Mayr, Die Darwinsche Revolution und die Wider‐ stände gegen die Selektionstheorie, w: J. Herbig, R. Hohlfeld (red.), Die zweite Schöpfung. Geist und Ungeist in der Biologie des 20. Jahrhunderds, Hanser, München 1990, s. 44–70.

Odsyłacze do literatury należy umieszczać na jeden ze dwóch sposobów:

A) w przypisach dolnych;

B) w zamieszonej na końcu tekstu Bibliografii. W takim przypadku odsyłacze do literatury powinny być umieszczone w tekście według następującego schematu: nazwisko autora, rok wydania, strony, na przykład: (Giere, 1988, s. 25).

Wybrany przez Autora sposób A) lub B) powinien być stosowany konsekwentnie w całym tekście.

C) Bibliografia winna być uporządkowana alfabetycznie, według nazwisk autorów.

4. Elementy tekstu, które Autor pragnie wyróżnić, należy pisać rozstrzelonym drukiem.

5. Tytuły i podtytuły – wypośrodkowane, półgrubą czcionką.

6. Notki (przypisy) – dolne, a nie końcowe.

7. Autorzy proszeni są przygotowanie tekstu do celów peer‐blind review, czyli o niezamieszczanie w tekście informacji pozwalających zidentyfikować autora. Dane autora na pierwszej stronie tekstu zostaną usunięte przez redakcję przed przekazaniem jej recenzentom.

8. Autorzy są ponadto proszeni o ujawnienie wszystkich osób biorących udział w powstawaniu publikacji oraz ewentualnych źródeł powstawania publikacji. To rozwiązanie zastosowane przez redakcję ma zabezpieczać publikacje przed zjawiskiem ghost‐writing.

9. Autorzy są też proszeni o złożenie deklaracji (także elektronicznie, w formie skanu z podpisem), że tekst przysyłany do druku nie jest przedrukiem tekstu wcześniej publikowanego.

10. Materiały należy przysłać pocztą elektroniczną na adres:

filozofiainauka@ifispan.waw.pl

11. Ewentualne diagramy, ryciny i inne formy graficzne znajdujące się w tekstach powinny być czarno‐białe.

12. Wzory matematyczne powinny być zapisane w formie Word. W razie trudności możliwe są indywidualne negocjacje z redakcją.

Proces recenzowania

Teksty nadsyłane do czasopisma są recenzowane zgodnie ze standardami peer‐blind review. Szablon recenzji oraz lista recenzentów każdego wydanego tomu czasopisma jest podana na stronie internetowej czasopisma. Lista recenzentów nie jest stała. Redakcja powołuje recenzentów w zależności od tematyki przysyłanych tekstów. Daje to gwarancję oceniania tekstów przez faktycznych specjalistów problematyki rozważanej w nadsyłanych tekstach.

Procedura recenzowania

Proces recenzowania

Teksty nadsyłane do czasopisma są recenzowane zgodnie ze standardami peer‐blind review. Szablon recenzji oraz lista recenzentów każdego wydanego tomu czasopisma jest podana na stronie internetowej czasopisma. Lista recenzentów nie jest stała. Redakcja powołuje recenzentów w zależności od tematyki przysyłanych tekstów. Daje to gwarancję oceniania tekstów przez faktycznych specjalistów problematyki rozważanej w nadsyłanych tekstach.

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji