Nauki Humanistyczne i Społeczne

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

Zawartość

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria | 2021 | No 3

Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

Artykuł omawia stosunek filozofii Ludwiga Wittgensteina do eksternalizmu. Tezą artykułu jest, że choć Wittgenstein, odrzucając mentalizm w kwestii znaczenia i umysłu, często sięgał po argumenty eksternalistyczne, to nie zaakceptowałby tego stanowiska, tak jak nie stanąłby po stronie internalizmu. Filozofia Wittgensteina jest ateoretyczna i terapeutyczna, ma charakter gramatycznych rozjaśnień filozoficznych trudności, z których rodzą się wspomniane stanowiska.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

Bilgrami A. (1996), Can Externalism Be Reconciled With Self‑Knowledge? [1992], w: A. Pessin, S. Goldberg (red.), The Twin Earth Chronicles. Twenty Years of Reflection on Hilary Putnam’s “The Meaning of ‘Meaning’”, London – New York: Routledge, s. 362–395.

Burge T. (2007), Individualism and the Mental [1979], w: tenże, Foundations of Mind. Philosophical Essays, vol. 2, Toronto – New York: Oxford University Press, s. 100–150.

Burge T. (2013), Individualism and Self‑Knowledge [1988], w: Cognition Through Understanding: Self‑Knowledge, Interlocution, Reasoning, Reflection: Philosophical Essays, vol. 3, Oxford: Oxford University Press, s. 55–68.

Cavell S. (2008), Sens późnej filozofii Wittgensteina, przeł. T. Zarębski, „Principia” I.

Child W. (2010), Wittgenstein’s Externalism, w: D. Whiting (red.), The Later Wittgenstein on Language, Houndmills, Basingstoke: Palgrave Macmillan, s. 63– 80.

Davidson D. (2001), Knowing One’s Own Mind [1987], w: tenże, Subjective, Intersubjective, Objective, New York – Clarendon: Oxford University Press, s. 15–38.

Glock H.‑J., Preston J.M. (1995), Externalism and First‑Person Authority, „The Monist” 78 (4), s. 515–533.

Hacker P.M.S. (1998), Wittgenstein: Meaning and Mind. Volume 3 of an Analytical Commentary on the „Philosophical Investigations”, cz. I i II, Oxford: Blackwell.

Hacker P.M.S. (2013), Wittgenstein: Comparison and Context, Oxford: Oxford University Press.

Putnam H. (1998), Wiele twarzy realizmu i inne eseje, przeł. A. Grobler, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Sawyer S. (2003), Conceptual Errors and Social Externalism, „The Philosophical Quarterly” 53, s. 265–273.

Sorgiovanni B. (2020), Wittgensteinian Content‑Externalism, „European Journal of Philosophy” 28, s. 110–125.

Wikforss Å.M. (2001), Social Externalism and Conceptual Errors, „The Philosophical Quarterly” 51, s. 217–231.

Wittgenstein L. (1997), Tractatus logico‑philosophicus, przeł. B. Wolniewicz, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Wittgenstein L. (1998), Niebieski i brązowy zeszyt, przeł. A. Lipszyc, Ł. Sommer, Warszawa: Spacja.

Wittgenstein L. (1999a), Bemerkungen über die Philosophie der Psychologie, w: tenże, Werkausgabe, Bd. 7, Frankfurt am Main: Suhrkamp.

Wittgenstein L. (1999b), Kartki, przeł. S. Lisiecka, Warszawa: Wydawnictwo KR. Wittgenstein L. (2000a), Dociekania filozoficzne, przeł. B. Wolniewicz, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Wittgenstein L. (2000b), Uwagi o podstawach matematyki, przeł. M. Poręba, Warszawa: Wydawnictwo KR.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Piotr Dehnel
1
ORCID: ORCID

  1. Dolnośląska Szkoła Wyższa, ul. Strzegomska 55, 53‑611 Wrocław
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

Tractatus logico‑philosophicus Wittgensteina odwołuje się do stosunkowo niewielkiej liczby autorów. Jednym z nich był nieco już dziś zapomniany Fritz Mauthner (1849– 1923). W tezie 4.0031 Wittgenstein stwierdzał, że jego własny projekt krytyki języka jest odmienny od projektu Mauthnera. Co to oznacza dla dyskusji o poprawnym rozumieniu Traktatu? W artykule argumentuję, że wynika z tego odrzucenie dwóch jego interpretacji: „zdecydowanej” oraz „materialistycznej”. Mauthner bowiem z jednej strony uważał język za niepoddający się analizie semantycznej i logicznej, zaś z drugiej strony twierdził, że największą iluzją filozofów badających język jest ich przekonanie o jego funkcji referencyjnej. Są to jednocześnie przekonania, które w Traktacie
odnajdują zwolennicy interpretacji zdecydowanej. Teza 4.0031 pokazuje więc, że są w błędzie. Ponadto Mauthner w swej krytyce referencyjnej funkcji języka kojarzył stany rzeczy bezpośrednio ze stanami w mózgu osoby poznającej. Podobny obraz relacji człowieka do świata odczytują w tezach 5.54–5.5422 reprezentanci materialistycznej interpretacji Traktatu. Ich podejście jest więc również falsyfikowane przez tezę 4.0031.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

Arens K. (1995), Mach und Mauthner: Der Fall eines Paradigmenwechsels, w: E. Leinfellner, H. Schleichert (red.), Fritz Mauthner: Das Werk eines Kritischen Denkers, Wien: Böhlau, s. 95–109.

Berlage A. (1994), Empfindung, Ich und Sprache um 1900: Ernst Mach, Hermann Bahr und Fritz Mauthner im Zusammenhang, Frankfurt am Main: Peter Lang.

Brentano F. (1977), Die Abkehr vom Nichtrealen, Hamburg: Meiner.

Conant J. (2009), Rozjaśnienie i nonsens u Fregego i wczesnego Wittgensteina, przeł. T. Zarębski, w: A. Crary, R. Read (red.), Wittgenstein – nowe spojrzenie, Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, s. 211–256.

Dayton E. (1976), Tractatus 5.54–5.5422, „Canadian Journal of Philosophy” 6, s. 275–283.

Dehnel P. (2014), Ludwig Wittgenstein: teoria a terapia, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Diamond C. (2009a), Etyka, wyobraźnia i metoda „Traktatu” Wittgensteina, przeł. P. Mroczkiewicz, w: A. Crary, R. Read (red.), Wittgenstein – nowe spojrzenie, Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, s. 181–209.

Diamond C. (2009b), Czy Bismarck ma żuka w pudełku? Argument języka prywatnego w „Tractatus logico‑philosophicus”, przeł. M. Gusin, w: A. Crary, R. Read (red.), Wittgenstein – nowe spojrzenie, Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, s. 307–341.

Gakis D. (2012), Contextual Metaphilosophy: The Case of Wittgenstein, Amsterdam: ILLC.

Hacker P. (2009), Czy próbował to zagwizdać?, przeł. P. Dehnel, w: A. Crary, R. Read (red.), Wittgenstein – nowe spojrzenie, Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, s. 409–447.

Jacquette D. (1992/1993), Wittgenstein’s Critique of Propositional Attitudes and Russell’s Theory of Judgement, „Brentano Studien” 4, s. 193–220.

Le Rider J. (2012), Fritz Mauthner: scepticisme linguistique et modernité, Paris: Bartillat.

Machlarz A. (2006), Fritza Mauthnera krytyka języka i jej konsekwencje dla metodologii nauk o kulturze, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 15, s. 49–66.

Mauthner F. (1901), Beiträge zu einer Kritik der Sprache, t. 1: Sprache und Psychologie, Stuttgart: J.G. Cotta’sche.

Mauthner F. (1902), Beiträge zu einer Kritik der Sprache, t. 3: Zur Grammatik und Logik, Stuttgart: J.G. Cotta’sche.

Mauthner F. (1906), Die Sprache, Frankfurt am Main: Rütten u. Loening.

Mauthner F. (1922), Fritz Mauthner, w: R. Schmidt (red.), Die Philosophie der Gegenwarten in Selbstdarstellungen, vol. 3, Leipzig: Meiner, s. 120–144.

Mauthner F. (1925), Die Drei Bilder der Welt – ein sprachkritischer Versuch, Erlangen: Verlag der Philosophischen Akademie.

McGuinness B. (2012), Two Cheers for the ‘New’ Wittgenstein?, w: J. Zalabardo (red.), Wittgenstein’s Early Philosophy, Oxford: Oxford University Press, s. 260–272.

Nájera E. (2007), Wittgenstein versus Mauthner: Two Critiques of Language, Two Mysticisms, w: H. Hrachovec, A. Pichler, J. Wang (red.), Papers of the 30th International Wittgenstein Symposium 5–11 August 2007, Kirchberg am Wechsel: ALWS, s. 160–162.

Ostrow M. (2002), Wittgenstein’s „Tractatus”. A Dialectical Interpretation, Cam- bridge: Cambridge University Press. Proops I. (2001), The New Wittgenstein. A Critique, „European Journal of Philosophy” 9, s. 375–404.

Puhl K. (1999), Subjekt und Körper. Untersuchungen zur Subjektkritik bei Wittgenstein und zur Theorie der Subjektivität, Paderborn: Mentis.

Revolledo Novoa Á. (2014), El „Tractatus” y la critica linguística de Fritz Mauthner, „Analítica” 8, s. 41–60.

Rusell B. (1984), Theory of Knowledge, w: tenże, The Collected Papers, vol. 7, London: George Allen & Unwin.

Sass L. (2017), Głębokie niepokoje. Uwagi o Wittgensteinie jako antyfilozofie, przeł. K. Rychter, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 26, s. 7–70.

Seron D. (2021), Brentano and Mauthner on Grammatical Illusions, w: A. Dewalque, C. Gauvry, S. Richard (red.), Philosophy of Language in the Brentano School: Reassesing the Brentanian Legacy, London: Palgrave Macmillan, s. 77–94.

Weiler G. (1970), Mauthner’s Critique of Language, Cambridge: Cambridge University Press. Wittgenstein L. (2000a), Dociekania filozoficzne, przeł. B. Wolniewicz, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Wittgenstein L. (2000b), Tractatus logico‑philosophicus [cyt. jako TLP], przeł. B. Wolniewicz, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Marek Dobrzeniecki
1
ORCID: ORCID

  1. Akademia Katolicka w Warszawie, ul. Dewajtis 3, 01‑815 Warszawa
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

W artykule omawiam modalną wersję tzw. argumentu z konsekwencji za inkompatybilizmem. Przedstawiam najczęściej pojawiające się w literaturze uwagi krytyczne i staram się na nie odpowiedzieć. Główna strategia podważania argumentu polega na wynajdywaniu takich sensów użytych w nim wyrażeń, przy których przesłanki okazują się fałszywe, konkluzja nie dość mocna, reguły niepoprawne. Kwestionuję tę strategię i twierdzę, że argument z konsekwencji należy uznać za poprawny. Jest on bardzo mocną racją za prawdziwością inkompatybilizmu.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

Beebee H. (2013), Free Will. An Introduction, Basingstoke: Palgrave Macmillan.
Beebee H., Mele A. (2002), Humean Compatibilism, „Mind” 111, s. 201–223.
Campbell J.K. (2007), Free Will and the Necessity of the Past, „Analysis” 67, s. 105– 111.
Campbell J.K. (2010), Compatibilism and Fatalism: Reply to Loss, „Analysis” 70, s. 71–76.
Ginet C. (1966), Might We Have No Choice?, w: K. Lehrer (red.), Freedom and Determinism, New York: Random House, s. 87–104.
Grobler A. (2006), Metodologia nauk, Kraków: Aureus – Znak.
Huemer M. (2000), Van Inwagen’s Consequence Argument, „The Philosophical Review” 109, s. 525–544.
Kane R. (2007), Libertarianism, w: J.M. Fischer, R. Kane, D. Pereboom, M. Vargas, Four Views on Free Will, Oxford: Blackwell Publishing, s. 5–43.
Lewis D. (1979), Counterfactual Dependence and Time’s Arrow, „Nous” 13, s. 455– 476.
Lewis D. (1981), Are We Free to Break the Laws?, „Theoria” 3, s. 113–121.
McKay T.J., Johnson D. (1996), A Reconsideration of An Argument Against Compatibilism, „Philosophical Topics” 24, s. 113–122.
Speak D. (2012), The Consequence Argument Revisited, w: R. Kane (red.), The Oxford Handbook of Free Will, Oxford Handbooks Online, www.oxfordhandbooks.com.
Van Inwagen P. (1975), The Incompatibility of Free Will and Determinism, „Philosophical Studies” 27, s. 185–199.
Van Inwagen P. (1983), An Essay on Free Will, Oxford: Clarendon Press. Van Inwagen P. (2000), Free Will Remains a Mystery, „Philosophical Perspectives” 14, s. 1–19.
Vihvelin K. (2000), Libertarian Compatibilism, „Philosophical Perspectives” 14, s. 139–166.
Warfield T.A. (2000), Causal Determinism and Human Freedom are Incompatible: A New Argument for Incompatibilism, „Philosophical Perspectives” 14, s. 167–180.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Andrzej Nowakowski
1

  1. Uniwersytet Marii Curie‑Skłodowskiej w Lublinie, Wydział Filozofii i Socjologii, Pl. M. Curie‑Skłodowskiej 4, 20‑031 Lublin
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

W artykule podejmuje się pytanie o postawę polskiej filozofii powojennej wobec zła totalitarnych wydarzeń ubiegłego wieku, symbolizowanego przez wydarzenie „Kołymy i Oświęcimia”. Problem zostaje ukazany na gruncie trzech najbardziej reprezentatywnych dla polskiej filozofii powojennej koncepcji zła, tj. realistycznej, wyznawanej przez Mieczysława Krąpca, fenomenologiczno‑dialogicznej Józefa Tischnera oraz koncepcji zła Leszka Kołakowskiego. Pytając o zło odwieczne oraz zło doby obecnej, nie można uniknąć pytania o relację pomiędzy złem a sumieniem.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

Adorno T.W. (1986), Rozważania o metafizyce, w: tenże, Dialektyka negatywna, przeł. K. Krzemieniowa, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 507–573.

Bauman Z. (2013), Nowoczesność i Zagłada, przeł. T. Kunz, Kraków: Wydawnictwo Literackie. Jan Paweł II (2005), Pamięć i tożsamość. Rozmowy na przełomie tysiącleci, Kraków: Znak.

Kłoczowski J.A. (1987), Sceptyk i mistyk, w: Obecność. Leszkowi Kołakowskiemu w 60. rocznicę urodzin, Londyn: Aneks, s. 52–67.

Kołakowski L. (1984), Czy diabeł może być zbawiony?, w: tenże, Czy diabeł może być zbawiony i 27 innych kazań, Londyn: Aneks, s. 149–157.

Kołakowski L. (1990a), Iluzje demitologizacji, w: tenże, Cywilizacja na ławie oskarżonych, Warszawa: Res Publica, s. 215–236.

Kołakowski L. (1990b), Rozmowy z diabłem, w: tenże, Bajki różne. Opowieści biblijne. Rozmowy z diabłem, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”.

Kołakowski L. (1994), Obecność mitu, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie.

Kołakowski L. (2002), Kapłan i błazen (Rozważania o teologicznym dziedzictwie współczesnego myślenia), w: tenże, Pochwała niekonsekwencji. Pisma rozproszone sprzed roku 1968, t. 2, Londyn: Puls.

Kołakowski L. (2014), Jezus ośmieszony. Esej apologetyczny i sceptyczny, przeł. D. Zańko, Kraków: Znak.

Kowalczyk S. (1995), Zło – problemem czy tajemnicą, w: tenże, Podstawy światopoglądu chrześcijańskiego, Wrocław: Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej, s. 189–209.

Krasicki J. (2002a), Rozum i zło (zamiast wstępu), w: tenże, Przeciw nicości. Eseje. Kraków: Księgarnia Akademicka, s. 9–13.

Krasicki J. (2002b), Świadek Dobra, w: tenże, Przeciw nicości. Eseje, Kraków: Księgarnia Akademicka, s. 129–144.

Krasicki J. (2002c), Zło epoki, w: tenże, Przeciw nicości. Eseje, Kraków: Księgarnia Akademicka, s. 85–89.

Krasicki J. (2011), O nagim życiu, w: tenże, Po „śmierci Boga”. Eseje eschatologiczne, Kraków: Homini, s. 167–176.

Krąpiec M.A. (1995), Dlaczego zło? Rozważania filozoficzne, Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL.

Lehman K. (1990), Tajemnica zła, przeł. L. Balter, „Communio. Międzynarodowy Przegląd Teologiczny” 3 (57), s. 22–31.

Marszałek I. (2014), Józef Tischner i filozoficzne koncepcje zła. Czy zło jest w nas, czy między nami?, Kraków: WAM.

Morawska A. (1970), Jak to się mogło stać?, „Znak” 9 (195), s. 1174–1190.

Podsiad A. (1984), Gabriel Marcel, czyli próba chrześcijańskiego egzystencjalizmu, w: G. Marcel, Homo viator, przeł. P. Lubicz, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, s. 289–316.

Różewicz T. (2017), Unde malum?, w: tenże, Wybór poezji, Wrocław: Ossolineum, s. 771–773.

Skarga B. (1993), Pytać o zło, „Znak” 3 (454), s. 4–12.

Skoczyński J. (2014), Glosy i uwagi, Kraków: Księgarnia Akademicka.

Tischner J. (1970), Schyłek chrześcijaństwa tomistycznego, „Znak” 1 (187), s. 1–20.

Tischner J. (1981), Człowiek zniewolony i sprawa wolności (Hegel – Dostojewski – Descartes), „Znak” 1–2 (319–320), s. 123–142.

Tischner J. (1987), Wokół spraw wiary i rozumu, w: M. Heller, A. Michalik, J. Życiński (red.), Filozofować w kontekście nauki, Kraków: Polskie Towarzystwo Teologiczne, s. 35–45.

Tischner J. (1992), Wiara w mrocznych czasach, „Znak” 4 (443), s. 5–16.

Tischner J. (1993a), Gabriel Marcel, w: tenże, Myślenie według wartości, Kraków: Znak, s. 168–172.

Tischner J. (1993b), Tomizm bez mitologii, w: tenże, Myślenie według wartości, Kraków: Znak, s. 306–315.

Tischner J. (1994), Wobec zła (wokół „Veritatis Splendor”), „Tygodnik Powszechny” 2 (2321).

Tischner J. (1998), Filozofia dramatu, Kraków: Znak.

Tokarski J. (2016), Obecność zła. O filozofii Leszka Kołakowskiego, Kraków: Universitas. „Znak” (1993), nr 3 (454): Zło odwieczne, zło dzisiejsze (numer monograficzny).
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Jan Krasicki
1
ORCID: ORCID

  1. Uniwersytet Wrocławski, Instytut Filozofii, ul. Koszarowa 3/20, 51‑149 Wrocław
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

Artykuł prezentuje kształtowanie się tożsamości narodowej jednostki w świetle biografii intelektualnej Mieczysława Wallisa (1895–1975). Ten reprezentant II pokolenia szkoły lwowsko‑warszawskiej należał do grona XX‑wiecznych humanistów polskich o żydowskim rodowodzie. Fakt ten pozostawił istotny ślad w jego biografii intelektualnej. Wallis miał jasną świadomość swej przynależności narodowościowej, ale choć przez lata borykał się z piętnem antysemityzmu, to jednak zawsze czuł się przede wszystkim Polakiem. Swą tożsamość potwierdzał czynem i twórczością. W swym życiu wielokrotnie dawał wyraz zaangażowanej postawie obywatelsko‑patriotycznej, walcząc o zagrożoną polskość na wojennym froncie, włączając się w działalność kulturalno‑oświatową podczas swej kilkuletniej jenieckiej niewoli, a także współtworząc kształt powojennej nauki polskiej. Skonstruował także swoisty program estetyzacji rzeczywistości, jako formę intelektualnej opozycji względem dehumanizujących przejawów dyskryminacji narodowościowej. Autorka, podążając śladem zapisków archiwalnych Wallisa, podejmuje próbę wyodrębnienia, analizy oraz interpretacji tych wątków biograficznych związanych z zagadnieniem przynależności i tożsamości narodowej, które wpłynęły na życie i postawę naukową filozofa.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

Baran T. (2007), Dehumanizacja w stosunkach międzygrupowych. Czy „obcy” to też człowiek?, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

Białostocki J. (1983), Wspomnienie pośmiertne. Mieczysław Wallis 1895–1975, w: M. Wallis, Sztuki i znaki. Pisma semiotyczne, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, s. 335–339.

Bolewski A., Pierzchała H. (1989), Losy polskich pracowników nauki w latach 1939– 1945. Straty osobowe, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Brandys M. (1955), Wyprawa do oflagu, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Fąfara E. (1983), Gehenna ludności żydowskiej, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza.

Jadacki J.J., Markiewicz B. (1996), Próg istnienia, Cz. 1: Zdziesiątkowane pokolenie, Warszawa: Polskie Towarzystwo Filozoficzne.

Konstańczak S. (2017), Polska XIX i XX wieku w filozoficznym zwierciadle, Kraków: Scriptum.

Kotarbiński T. (1987a), Wypowiedź na temat prawdy i na temat patriotyzmu, w: tenże, Pisma etyczne, red. P.J. Smoczyński, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, s. 275–276.

Kotarbiński T. (1987b), Zgodliwe współdziałanie, w: tenże, Pisma etyczne, red. P.J. Smoczyński, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, s. 257–258.

Kotarbiński T. (1993), Garść wspomnień (o filozofach poległych w pogromie ghetta), w: J.J. Jadacki, B. Markiewicz (red.), „...A mądrości zło nie przemoże”, Warszawa: Polskie Towarzystwo Filozoficzne, s. 10–11.

Leyens J.Ph., Demoulin S., Vaes J., Gaunt R., Paladino M.P. (2007), Infra-humanization: The wall of group differences, „Journal of Social Issues and Policy Review” 1, s. 139–172.

Najder Z. (1990), Semiotics and Art: The Contribution of Mieczysław Wallis (1895– 1975), w: T.A. Sebeok, J. Umiker‑Sebeok (red.), The Semiotic Web 1989 (Approaches to Semiotics), Berlin – New York: De Gruyter Mouton, s. 109–122.

Nowakowska W. (2001), Profesor Mieczysław Wallis, Sylwetki Łódzkich Uczonych, z. 59, Łódź: Łódzkie Towarzystwo Naukowe.

Ossowska M. (1983), Zdobycze fizyki współczesnej a postawy moralne, w: taż, O człowieku, moralności i nauce. Miscellanea, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 453–463.

Pelc J. (1977), Wspomnienia pozgonne o Mieczysławie Wallisie i Tadeuszu Wójciku, „Studia Semiotyczne” 7, s. 101–112.

Pękala T. (2004), Świat jako przedmiot estetyczny. Wprowadzenie, w: M. Wallis, Wybór pism estetycznych, Kraków: Universitas, s. IX–XIV.

Skoczyński J., Woleński J. (2010), Historia filozofii polskiej, Kraków: WAM.

Szuchta R. (2015), 1000 lat historii Żydów Polskich. Podróż przez wieki, Warszawa: Muzeum Historii Żydów Polskich „Polin”.

Toczewski A. (2009), Oflag II C Woldenberg w Dobiegniewie. Dzieje obozowej konspiracji, Dobiegniew: Urząd Miasta Zielona Góra, Muzeum Ziemi Lubuskiej.

Wallis M. (1968), Przeżycie i wartość. Pisma z estetyki i nauki o sztuce 1931–1949, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Wincław D. (2016), Obcy czy po prostu Inny? Wybrane etyczne aspekty dehumanizacji, „Kultura i Wartości” 19, s. 93–114.

Woleński J. (1985), Filozoficzna szkoła lwowsko‑warszawska, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Woleński J. (2010), Żydzi w filozofii polskiej, „Studia z Filozofii Polskiej” 5, s. 13–33.

Woleński J. (2011), Logic and philosophy in the Lvov‑Warsaw School, Dordrecht – Boston – London: Springer.

Zagajewski K. (red.) (1912), Kazimierz Twardowski. Mowy i rozprawy z okresu jego działalności w Towarzystwie Nauczycieli Szkół Wyższych, Lwów: Nakładem Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych.

Zegzuła‑Nowak J. (2013), Mieczysław Wallis i Henryk Elzenberg w estetyce polskiej XX wieku. Studium porównawcze, „Edukacja Filozoficzna” 55, s. 61–80.

Zegzuła‑Nowak J. (2016), Mieczysław Wallis i Henryk Elzenberg o sztuce i moralności (na podstawie korespondencji wzajemnej), Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Zegzuła‑Nowak J. (2017a), Moral and aesthetic considerations of humanity according to the Polish philosopher Mieczysław Wallis, „Ethics and Bioethics” 7, s. 67–73.

Zegzuła‑Nowak J. (2017b), Polemiki filozoficzne Henryka Elzenberga ze szkołą lwowsko‑warszawską, Kraków: Scriptum.

Zegzuła‑Nowak J. (2019), Echa oświeceniowe w koncepcjach szkoły lwowsko-‑warszawskiej, w: V. Gluchman (red.), Etické myslenie minulosti a súčasnosti. Etika na Slovensku a v Európe (1751–1850) / Ethical Thinking on Past and Present. Ethics in Slovakia and Europe (1751–1850), Prešov: Filozofická fakulta PU v Prešove, s. 269–283.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Joanna Zegzuła-Nowak
1

  1. Uniwersytet Zielonogórski, Instytut Filozofii, Al. Wojska Polskiego 71A, 65‑762 Zielona Góra
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

Celem artykułu jest analiza wspólnej tendencji myślowej, jaką daje się odnaleźć u pisarza Witolda Gombrowicza i filozofa Martina Heideggera. Ich namysł nad światem wykazuje wiele podobieństw. Tak u Gombrowicza, jak i u Heideggera świat odsłania się poprzez swoją odniesieniową strukturę, której swoiste centrum stanowi człowiek (względnie Dasein) jako konieczny obszar konstytucji zrozumiałości nas samych i tego, co nas otacza. Skoro możliwość zrozumienia samych siebie dokonuje się zawsze na gruncie świata, to powstaje pytanie o możliwość odnalezienia w tym
świecie siebie. Świat nas określa, nadaje nam określoną formę i nie możemy go odrzucić. Zarówno Gombrowicz, jak i Heidegger nie chcą jednak świata odrzucić, ale proponują – każdy na swój sposób – zmodyfikowany sposób odnoszenia się i do świata, i do samych siebie.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

Bartoszyński K. (1984), „Kosmos” i antynomie, w: Z. Łapiński (red.), Gombrowicz i krytycy, Kraków: Wydawnictwo Literackie, s. 655–691.

Błoński J. (1994), „Dziennik”, czyli Gombrowicz dobrze utemperowany, w: tenże, Forma, śmiech i rzeczy ostateczne. Studia o Gombrowiczu, Kraków: Znak, s. 141– 178.

Buczyńska‑Garewicz H. (2011), Gombrowiczowskie żarty z Heideggera, „Teksty Drugie” 1–2, s. 345–353.

Cataluccio F.M. (1991), Gombrowicz filozof, przeł. K. Bielas, w: F.M. Cataluccio, J. Illg (red.), Gombrowicz filozof, Kraków: Znak, s. 5–21.

Cern K.M. (2007), Koncepcja czasu wczesnego Heideggera, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Instytutu Filozofii UAM.

Gall A. (2011), Humanizm performatywny. Polemika z filozofią w praktyce literackiej Witolda Gombrowicza, przeł. G. Sowinski, Kraków: Universitas.

Gombrowicz W. (1986a), Kosmos, Kraków – Wrocław: Wydawnictwo Literackie.

Gombrowicz W. (1986b), Ślub, w: tenże, Dramaty, Kraków – Wrocław: Wydawnictwo Literackie, s. 89–224.

Gombrowicz W. (1987), Pamiętnik Stefana Czarnieckiego, w: tenże, Bakakaj, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Gombrowicz W. (1990), Testament, Warszawa: Res Publica.

Gombrowicz W. (2006), Ferdydurke, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Gombrowicz W. (2013), Dziennik 1953–1969, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Gombrowicz W. (2017), Kurs filozofii w sześć godzin i kwadrans, przeł. I. Kania, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Heidegger M. (2005), Bycie i czas, przeł. B. Baran, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Heidegger M. (2009), Podstawowe problemy fenomenologii, przeł. B. Baran, Warszawa: Fundacja Aletheia.

Jarzębski J. (1971), Pojęcie „formy” u Gombrowicza, „Pamiętnik Literacki” LXII, z. 4, s. 69–96.

Jarzębski J. (1982), Gra w Gombrowicza, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Kijowski A. (1984), Strategia Gombrowicza, w: Z. Łapiński (red.), Gombrowicz i krytycy, Kraków: Wydawnictwo Literackie, s. 429–465.

Luchte J. (2008), Heidegger’s Early Philosophy. The Phenomenology of Ecstatic Temporality, London: Continuum International Publishing Group.

Margański J. (2001), Gombrowicz, wieczny debiutant, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Markowski M.P. (2004), Czarny nurt. Gombrowicz, świat, literatura, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Michalski K. (1978), Heidegger i filozofia współczesna, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Neuger L. (1999), „Kosmos” Witolda Gombrowicza: genologiczne podstawy hipotez sensowności, „Teksty Drugie” 6 (59), s. 57–70.

Pöggeler O. (2002), Droga myślowa Martina Heideggera, przeł. B. Baran, Warszawa: Czytelnik.

Rosales A. (1970), Transcendenz und Differenz, The Hague: Martinus Nijhoff.

Sanavio P. (1991), Gombrowicz: forma i rytuał, przeł. K. Bielas, F.M. Cataluccio, w: F.M. Cataluccio, J. Illg (red.), Gombrowicz filozof, Kraków: Znak, s. 25–68.

Sobota D.R. (2013), Źródła i inspiracje Heideggerowskiego pytania o bycie, t. 2, Bydgoszcz: Yakiza.

Strzelecki R. (2006), Ethos i wolność, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Waśko M. (2017), Myśląc z Heideggerem – między właściwością i niewłaściwością egzystencji, „Analiza i Egzystencja” 40, s. 29–48.

Wodziński C. (1994), Heidegger i problem zła, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Mateusz Waśko
1
ORCID: ORCID

  1. Uniwersytet Jagielloński, Instytut Filozofii, ul. Grodzka 52, 31‑044 Kraków
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

Celem artykułu jest ukazanie fenomenu humanistyki nieantropocentrycznej. Przyglądam się jej specyfice, głównym założeniom oraz postulatom. Nie jest moim celem całościowe, wyczerpujące omówienie wszystkich jej niuansów czy aspektów, lecz krytyczne odniesienie się do jej intelektualnego programu. Najobszerniejszą, a zarazem krytyczną część artykułu stanowi namysł nad tym, czy projekt humanistyki nieantropocentrycznej może stanowić sensowną alternatywę wobec rozpoznań tradycyjnej humanistyki. Proponuję tu ujęcie dialektyczne, pozwalające perspektywę posthumanistyczną i humanistyczną potraktować komplementarnie, a nie dysjunktywnie. Taka interpretacja, jak się zdaje, pozwala zintegrować obie pozornie wykluczające się perspektywy widzenia świata, zwracając uwagę na pewne punkty wspólne tych wizji.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

Bakke M. (2006), Nieantropocentryczna tożsamość, w: A. Gwóźdź, A. Nieracka-‑Ćwikiel (red.), Media, ciało, pamięć. O współczesnych tożsamościach kulturowych, Warszawa: Instytut im. Adama Mickiewicza, s. 45–57.

Bakke M. (2007), Między nami zwierzętami. O emocjonalnych związkach między ludźmi i innymi zwierzętami, „Teksty Drugie” 1–2, s. 222–234.

Bakke M. (2010), Bio‑transfiguracje. Sztuka i estetyka posthumanizmu, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

Barad K. (2012), Posthumanistyczna performatywność. Ku zrozumieniu, jak materia zaczyna mieć znaczenie, przeł. J. Bednarek, w: A. Gajewska (red.), Teorie wywrotowe. Antologia przekładów, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, s. 323–362.

Błaszczyk M. (2020), W pułapce posthumanizmu, „Studia Philosophica Wratislavien-sia” 1, s. 149–153.

Braidotti R. (2009), Podmioty nomadyczne. Ucieleśnienie i różnica seksualna w feminizmie współczesnym, przeł. A. Derra, Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.

Braidotti R. (2014), Po człowieku, przeł. J. Bednarek, A. Kowalczyk, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Domańska E. (2006), Historie niekonwencjonalne. Refleksja o przeszłości w nowej humanistyce, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie.

Domańska E. (2008), Humanistyka nieantropocentryczna a studia nad rzeczami, „Kultura Współczesna” 3, s. 9–21.

Domańska E., Olsen B. (2008), Wszyscy jesteśmy konstruktywistami, w: J. Kowalewski, W. Piasek, M. Śliwa (red.), Rzeczy i ludzie. Humanistyka wobec materialności, Olsztyn: Instytut Filozofii UWM, s. 83–100.

Gadamer H.G. (2000), Człowiek i język, przeł. K. Michalski, w: H.G. Gadamer, Rozum, słowo, dzieje. Szkice wybrane, przeł. M. Łukasiewicz, K. Michalski, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Gadamer H.G. (2004), Prawda i metoda, przeł. B. Baran, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Gajewska G. (2011), Człowiek/zwierzę/roślina/maszyna – perspektywa posthumanis-tyczna, „Studia Europaea Gnesnensia” 4, s. 225–245.

Gajewska G. (2013), O przedmiotach nacechowanych erotycznie z perspektywy studiów nad rzeczami, „Teksty Drugie” 1–2, s. 45–59.

Gajewska G. (2015), O władzy ludzi nad zwierzętami w kulturze zachodniej – perspektywa posthumanistyczna, „Studia Europaea Gnesnensia” 11, s. 213–234.

Gajewska G. (2016), Erotyka sztucznych ciał z perspektywy studiów nad rzeczami, Gniezno: Instytut Kultury Europejskiej UAM.

Haraway D. (2003), Manifest cyborgów. Nauka, technologia i feminizm socjalistyczny lat osiemdziesiątych, przeł. S. Królak, E. Majewska, „Przegląd Filozoficzno-‑Literacki” 1, s. 49–87.

Haraway D. (2008), Zwierzęta laboratoryjne i ich ludzie, przeł. A. Ostolski, „Krytyka Polityczna” 15, s. 102–116.

Heidegger M. (1999), Czym jest metafizyka? Wprowadzenie, przeł. K. Wolicki, w: M. Heidegger, Znaki drogi, przeł. S. Blandzi i in., Warszawa: Spacja, s. 313–327.

Heidegger M. (2009), Podstawowe problemy fenomenologii, przeł. B. Baran, Warszawa: Fundacja Aletheia. Heidegger M. (2010), Bycie i czas, przeł. B. Baran, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

James W. (2009), Pragmatyzm, przeł. W.M. Kozłowski, Warszawa: Hachette.

Jaspers K. (1995), Szyfry transcendencji, przeł. Cz. Piecuch, Toruń: Comer.

Kant I. (2001), Krytyka czystego rozumu, przeł. R. Ingarden, Kęty: Antyk.

Latour B. (1999), Pandora’s Hope. Essays on the Reality of Science Studies, Cambridge – London: Harvard University Press.

Latour B. (2009), Polityka natury. Nauki wkraczają do demokracji, przeł. A. Czarnacka, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej.

Latour B. (2010), Splatając na nowo to, co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora‑sieci, przeł. A. Derra, K. Abriszewski, Kraków: Universitas.

Lévinas E. (2002), Całość i nieskończoność, przeł. M. Kowalska, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Marcel G. (1987), Dziennik metafizyczny, przeł. E. Wende, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax. Mehlberg H. (1934), Czas fizyczny i pozafizyczny, „Przegląd Filozoficzny” 37, s. 378–384.

Pabjan T. (2005), Czas poza‑fizyczny w filozofii Henryka Mehlberga, „Filozofia Nauki” 3, s. 71–84.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Marek Błaszczyk
1
ORCID: ORCID

  1. Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Instytut Literaturoznawstwa, ul. Fosa Staromiejska 3, 87‑100 Toruń

Autorzy i Afiliacje

Błażej Gębura
1
ORCID: ORCID

  1. Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Instytut Filozofii, Al. Racławickie 14, 20‑950 Lublin
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Bibliografia

Ajdukiewicz K. (1948), Metodologia i metanauka, „Życie Nauki” VI (31/32), s. 4–15.

Ajdukiewicz K. (2006), Obraz świat i aparatura pojęciowa, w: tenże: Język i poznanie, t. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 175–195.

Bocheński J.M. (1992), Współczesne metody myślenia, Poznań: W drodze.

Brożek A. (2020), Analiza i konstrukcja. O metodach badania pojęć w Szkole Lwowsko‑Warszawskiej, Kraków: Copernicus Center Press.

Brożek A., Będkowski M., Chybińska A., Ivanyk S., Traczykowski D. (red.) (2020), Antyirracjonalizm. Metody filozoficzne w Szkole Lwowsko‑Warszawskiej, Warszawa: Semper.

Brożek A., Chybińska A., Jadacki J., Woleński J. (red.) (2016), Tradition of the Lvov‑Warsaw school: Ideas and continuations, Boston: Brill‑Rodopi.

Cappelen H., Gendler T., Hawthorne H. (red.) (2016), The Oxford Handbook of Philosophical Methodology, Oxford: Oxford University Press.

Chwal J.F. (1998), Metafilozofia Adama Mahrburga, Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.

Daly C. (red.) (2015), The Palgrave Handbook of Philosophical Methods, London: Palgrave Macmillan.

Dever J. (2016), What is philosophical methodology?, w: H. Cappelen, T. Gendler, H. Hawthorne (red.), The Oxford Handbook of Philosophical Methodology, Oxford: Oxford University Press, s. 3–24.

D’Oro G., Overgaard S. (red.) (2017), The Cambridge Companion to Philosophical Methodology, Cambridge: Cambridge University Press.

Jadacki J. (2009), Polish analytical philosophy: Studies on its heritage with the appendix containing the bibliography of Polish logic from the second half of the 14th century to the first half of the 20th century, Warszawa: Semper.

Jadacki J. (2015a), Polish philosophy of the 19th and 20th centuries: Heritage studies, Warszawa: Semper. Jadacki J. (2015b), Filozofia polska XIX i XX wieku, t. 1, Warszawa: Semper.

Jadacki J. (2015c), Filozofia polska XIX i XX wieku, t. 2, Warszawa: Semper.

Jedynak A. (2017), Elzenberg i Ajdukiewicz: mosty czy mury?, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 4 (104), s. 355–370.

Kazimierz Twardowski. Nauczyciel – uczony – obywatel (1938), przemówienia wygłoszone na akademii żałobnej urządzonej w auli uniwersytetu J[ana] K[azimierza] w dniu 30 kwietnia 1938 roku, przez Senat Akademicki, Radę Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Jana Kazimierza i Polskie Towarzystwo Filozoficzne, Lwów: Polskie Towarzystwo Filozoficzne.

Kleszcz R. (2013), Metoda i wartości. Metafilozofia Kazimierza Twardowskiego Warszawa: Semper.

Kleszcz R. (2020), Roman Ingarden i dyskusje metafilozoficzne, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 4 (116), s. 103–122.

Kłoczowski J.A. (1995), Ojciec Bocheński – wspomnienia osobiste, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 2 (14), s. 9–14.

Krajewski W. (2005), Współczesna filozofia naukowa. Metafilozofia i ontologia, Warszawa: Wydział Filozofii i Socjologii UW.

Soin M. (2017), Kryzys filozofii i zadanie krytycznego myślenia, Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.

Soin M., Parszutowicz P. (red.) (2016), Filozofia 2.0. Diagnozy i strategie, Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.

Szubka T. (2020), Roman Ingarden o filozofii analitycznej, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 4 (116), s. 123–129.

Twardowski K. (1992), Autobiografia filozoficzna, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 1 (1), s. 19–33.

Woleński J. (1985), Filozoficzna szkoła lwowsko‑warszawska, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Wolniewicz B. (2016), Mój obraz Szkoły lwowsko‑warszawskiej, w: A. Brożek, A. Chybińska (red.), Fenomen Szkoły Lwowsko‑Warszawskiej, Lublin: Academicon, s. 13–19.

Wolniewicz B., Grygianiec M. (2005), Metafizyka i ontologia sytuacji. Rozmowa z Prof. Bogusławem Wolniewiczem, „Filozofia Nauki” 13 (3), s. 5–14.

Woźniczka M. (red.) (2011), Metafilozofia: nieporozumienie czy szansa filozofii?, Kraków: Scriptum.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Alicja Chybińska
1
ORCID: ORCID

  1. Uniwersytet Warszawski, Wydział Filozofii, ul. Krakowskie Przedmieście 3, 00‑927 Warszawa
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Bibliografia

Bocheński J.M. (1994), Sto zabobonów. Krótki filozoficzny słownik zabobonów, Kraków: Philed.

Dziobkowski B. (2019), O „Rzeczach i faktach” Bogusława Wolniewicza, w: B. Wolniewicz, Rzeczy i fakty. Wstęp do pierwszej filozofii Wittgensteina, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Elzenberg H. (1966), Wartość i człowiek. Rozprawy z humanistyki i filozofii, Towarzystwo Naukowe w Toruniu, Toruń: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Elzenberg H. (2002), Kłopot z istnieniem. Aforyzmy w porządku czasu, wyd. popr. i uzupełn., Toruń: Wydawnictwo UMK.

Frege G. (1977), Pisma semantyczne, przeł. B. Wolniewicz, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Hołówka J., Dziobkowski B. (red.) (2017), Marksizm. Nadzieje i rozczarowania, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kowalik Ł. (2018a), Filozofia normatywna Bogusława Wolniewicza, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 3 (107), s. 349–374.

Kowalik Ł. (2018b), Pesymizm, determinizm, konserwatyzm, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 3 (107), s. 409–436.

Kowalik Ł. (2020a), Ontologia Wittgensteina w późnej filozofii Bogusława Wolniewi-cza, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 3 (115), s. 163–186.

Kowalik Ł. (2020b), Świat oczami konserwatysty, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 1 (113), s. 95–110.

Kowalik Ł. (2021), Logika religii i mistyka wiary, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 1 (117), s. 151–178.

Norwid C. (1984), Pisma wierszem i prozą, red. J.W. Gomulicki, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Sass L. (2017), Głębokie niepokoje. Uwagi o Wittgensteinie jako antyfilozofie, przeł. K. Rychter, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 2 (102), s. 7–70.

Uhland L. (2018), Głóg hrabiego Eberharda, w: Dwa wiersze Ludwiga Uhlanda, przeł. Ł. Kowalik, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria” 3 (107), s. 435–436.

Wittgenstein L. (1997), Tractatus logico‑philosophicus, przeł. B. Wolniewicz, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Wittgenstein L. (2000), Dociekania filozoficzne, przeł. B. Wolniewicz, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Wolniewicz B. (1968), Rzeczy i fakty. Wstęp do pierwszej filozofii Wittgensteina, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Wolniewicz B. (1993), Filozofia i wartości. Rozprawy i wypowiedzi, Warszawa: Wydział Filozofii i Socjologii UW.

Wolniewicz B. (1998), Filozofia i wartości II, Warszawa: Wydział Filozofii i Socjologii UW.

Wolniewicz B. (2003), Filozofia i wartości III, Warszawa: Wydział Filozofii i Socjologii UW.

Wolniewicz B. (2016a), Filozofia i wartości IV, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

Wolniewicz B. (2016b), Varia, w: A. Brożek, A. Chybińska, M. Grygianiec, M. Tkaczyk (red.), Myśli o języku, nauce i wartościach. Seria druga. Profesorowi Jackowi Juliuszowi Jadackiemu w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, Warszawa: Semper, s. 79–88.

Wolniewicz B. (2021), Filozofia i wartości. „Post factum”, red. P. Okołowski, Komorów: Wydawnictwo „Antyk” Marcin Dybowski.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Łukasz Kowalik
1
ORCID: ORCID

  1. Uniwersytet Warszawski, Wydział Filozofii, ul. Krakowskie Przedmieście 3, 00-927 Warszawa

Instrukcja dla autorów

1. Długość artykułów: rozprawy − do 40.000 znaków (ze spacjami, czyli ok. 20 stron), recenzje − do 10.000 znaków (ze spacjami, czyli ok. 5 stron).

2. Do tekstu głównego rozprawy należy dołączyć:
a) 5−15 słów kluczowych po polsku i po angielsku;
b) krótkie streszczenie (ok. 1/3 strony) po polsku lub po angielsku;
c) krótką (ok. 3 zdań) notę o autorze.

3. Nadesłane teksty są kierowane do anonimowej recenzji. Zawartość recenzji nie jest podawana do wiadomości autorom; przekazujemy tylko postulaty sformułowane przez recenzenta i dostarczone nam z sugestią, by autor je poznał. Staramy się publikować wszystkie pozytywnie ocenione teksty, jednak niekiedy liczba bardzo dobrych propozycji przekracza objętość pisma, i wtedy niektóre artykuły musimy przesunąć do kolejnych numerów. W takiej sytuacji termin publikacji w dużym stopniu zależy od profilu tematycznego kolejnych numerów.

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji