Nauki Humanistyczne i Społeczne

Prawo Morskie

Zawartość

Prawo Morskie | 2005 | No XXI

Abstrakt

In 2005 contiguous zones have been established by more than seventy states. Poland since 1932 has had three mile of the territorial sea and three mile of a contiguous zone which disappeared in 1978 when twelve mile territorial sea was proclaimed. First claims by coastal States to control rights in zones contiguous to their territorial seas, can be already found in XVIII century. In the first half of XX century the contiguous zone became a customary norm. In 1958 the I Geneva Convention determined its status providing that the coastal State in twelve mile zone of the high seas contiguous to its territorial seas may exercise the control necessary to prevent and punish infringement of customs, fiscal, immigration or sanitary regulations. The Convention on the Law of the Sea of 1982 in articles 33 and 303 has changed the concept of the contiguous zone recognizing that it can be extended to twenty four miles and giving the coastal State in addition to rights recognized in the Geneva Convention the right to protect the undei*water cultural heritage. Polish specialists have argued on several occasions for the establishment of a contiguous zone. This idea has been recently supported by the Advisory Legal Committee by the Ministry of Foreign Affairs and the Commission of Maritime Law of the Polish Academy of Sciences. Several arguments may be presented in favour of the establishment of Polish contiguous zone. It can better protect Polish interests, gives additional rights which do not exist in the exclusive economic zone, enables better safeguarding of frontiers against terrorism, proliferation of weapons of mass destruction, smuggling of migrants, drug trafficking and give the right to the protection of underwater archaeological finds. The Ministry of Infrastructure recognizing the importance of these arguments, has already undertaken first steps aimed at the change of Polish Bill of 1991 and establishment of the contiguous zone.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Janusz Symonides

Abstrakt

This paper addresses the legal aspects of and measures for resolving contemporary disputes regarding marine areas. The author describes issues related to resolving disputes in accordance with the United Nations Convention on the Law of the Sea of 1982. This system includes the following elements: the principles of the obligatory use of peaceful measures to resolve disputes and the principle of the freedom of the choice of peaceful measures by the parties. The freedom to choose resolution measures can be limited if previously applied measures, especially diplomatic ones, failed. The scale of these measures is described in the 1982 convention and range from the simplest to more complex measures. Thus, these measures range from those described in bilateral, regional, or common agreements, those agreed upon by diplomatic means to conciliation through arbitration and the courts. The International Tribunal for the Law of the Sea in Hamburg plays a key role in resolving international maritime disputes. However, the author states that the system for resolving such disputes is wide ranging and rather complicated. Disputes worthy o f discussion are those related to the delimitation of sea areas. Issues concerned with sea area delimitation and division are of key importance in the UN convention of 1982. The United Nations Convention of 1982 outlines a rather coherent system for resolving international maritime law disputes. Bilateral and regional were combined with common measures, while public and private law resolution measures were combined. Thanks to the convention, countries have a wide choice of resolution forums for disputes arising from the application of the convention. This convention still plays an insufficient role in the creation of peaceful measures for resolving disputes in accordance with the norms outlined in the convention. It is expected that the new International Tribunal for the Law of the Sea will facilitate this thanks to its procedures and the wider jurisdiction in maritime cases than is provided by the International Court of Justice. The participation o f the UN Secretaiy General and other organizations has been widened in the structure of this system. Complex principles for separating the jurisdiction of tribunals, courts, and other appropriate organizations in resolving maritime disputes have come into force.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Leonard Łukaszuk

Abstrakt

The authors attempted to present the state of disputes regarding the delimitation of marine areas based on a discussion of the practices of countries in the East China Sea and the Sea of Japan region. The authors describe the disputes regarding the islands of Senaku (Diaoyu) between both China and Taiwan and Japan and those over the Dokdo (Takeshima) archipelago between the Republic of Korea and Japan. There are many similarities between these two marine territorial disputes. The core of the disputes is land that is devoid of significant economic importance. Due to this, these areas were not previously of interest to coastal countries. They came to the forefront when their location facilitated determining exclusive economic zones. This intensified when evidence of crude oil and natural gas resources was detected in these areas. Tensions eased when geological reports revealed that initial estimates were overly optimistic. The fundamental cause of disputes over archipelagos is that they can be used to determine exclusive economic zones. The problem is compounded when the politicians of Eastern Asia incite historical remembrance. This is especially evident in the cases of Japan, the Republic of Korea, Taiwan, and China, whose governments are, to some extent, hostages of ultra-nationalistic factions.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Andrzej Makowski
ORCID: ORCID
Krzysztof Kubiak

Abstrakt

In spite of the negotiations initiated in 1972 Poland and Denmark have not so far managed to effect a delimitation of their maritime areas between Bornholm and Polish coast. This situation constitutes the longest lasting case of unsettled maritime boundary in the Baltic Sea. Even though both countries are parties to 1982 United Nations Convention on the Law of the Sea, they present different interpretation of art. 74 of the Convention, which states that the delimitation of the exclusive economic zones of the States with opposite coasts „shall be effected by agreement on basis of international law, as referred to in Article 38 of the Statute of the International Court of Justice, in order to achieve an equitable solution Consequently, Denmark considers the disputed area should be divided on the basis of median line. On the contrary, Poland invoke the international judgements and the practice of the States and indicates that boundary should be determined in accordance with the equitable principles, with regard for an existance of several special cicumstances, namely geographic and geophysical factors and proportionality calculations. Since the postures of the parties involved are overlapping, there exists south and southeast of Bornholm a disputed area of 3 500 km2, similar to this one existing between Gotland and the USSR coast before 1988. The relevant acts of national legislations of either Poland or Denmark illustrate these different claims. Nevertheless, during the recent negotiations round the parties agreed to create a special commitee of experts in aim to examine all the possible boundary lines. This fact confirms that it still may be possible for both countries to reach an agreement in bilateral negotiations.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Tomasz Górski

Abstrakt

Threats stemming from global problems and their solutions are at the center of attention in the international community. Their complex character induces the necessity of co-operation at all levels from countries to international organizations as well as non-governmental organizations. Co-operation involves all levels - regional, sub-regional, and international. One recent form of this type of international co-operation regards the network of protected marine areas on the high seas. The protection of seas and oceans and the bottom and underground of the high seas as well as in situ resources requires solutions based on two fundamental concepts: the common heritage of humanity and the doctrine of the freedom of the seas. International public law, which is the basis for the creation of protected marine areas, is a mosaic of different instruments, such as agreements, action programs, strategies, and memorandums, which are both global and regional in character. The use of the high seas is regulated in international law based on the principle of co-operation among countries and no regulations ban the creation of protected marine areas. The concept of protected marine areas has been successful due to flexible, integrated management with appropriate tools and the simultaneous protection and exploitation of resources. International legal protection of high sea areas is confirmed by the appropriate resolutions of the UN Convention on the Law of the Sea of 1982, the convention on biodiversity - chapter 17 of Agenda 21, the principle of protection of marine areas of the World Conservation Union, and many international agreements of regional character. The concept of the protection of high sea areas is based on a set of instruments that facilitate equilibrium between the maintenance and protection and the exploitation of these areas. It is a form of protection for especially endangered ecosystems and species. It focuses on threats, which in the case of the high seas and ocean depths, include illegal catches, the destruction of habitats by trawlers, mineral excavation, shipping, marine pollution, and the exploitation and exploration of the ‘area'.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dorota Pyć
ORCID: ORCID

Abstrakt

This paper presents a short description of about two hundred selected regulations from the broad field of maritime law. For the purpose of simplicity, they were categorized according to current trends in maritime law theory. The author created several groups of acts, the rules of which belong to the same legal branch, i.e., maritime administrative law, maritime civil law, maritime labor law, maritime criminal law, regulations on marine fisheries and the protection of marine resources, international maritime law. The tasks of the American Coastguard, the body responsible for executing maritime law in the USA, are also discussed. For over a century and a half, maritime law only regulated relationships within marine sailing. The vessel, as a transporter of cargo, constituted the central point in this approach, which led maritime law to come to be viewed as a segment of shipping law. It was not until the second half of the twentieth century that legislation began to regulate aspects other than sailing. This was in response to the broadening of human activity in the marine environment and led to changes in the understanding of maritime law. However, the advantage of statutory law over common law is clear. An example of this is the total revision of American maritime law in 1983 and the introduction of United States Code Title 46 Shipping to statutory law. It should also be emphasized that these changes left only skeletons of many of the older maritime laws. This should be borne in mind when researching original congressional documents especially since there is no practice of issuing standardizing legislation in the American legal system. American law is comprised of a collection of legislation that is difficult to navigate for those unaccustomed to working with a legal system that originated from common law. The content of this paper, thanks to its original, up-to-date, and reliable information, constitutes a compendium of knowledge regarding the contemporary regulations of the statutoiy maritime law of the USA.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Cezary Łuczywek
ORCID: ORCID

Abstrakt

Marine engineer Willard Stewart filed suit against the Dutra Construction Company in the US District Court of Massachusetts, USA. He was suing for compensation for a work-related accident. Stewart based his claim on the Jones Act and the principles of maritime law. Responsibility is based on the principle of risk in the Jones Act and applies to seamen employed on vessels. In order to obtain compensation, Stewart had to prove that the dredge on which the accident occurred was a vessel. I f proved, he would be regarded as a seaman since he worked on it. The district court declared that a dredge was not a vessel. Stewart appealed and the appellate court upheld the first verdict. Stewart fs case was appealed to the Supreme Court in order to define the idea of vessel* in the Jones Act and to decide if a dredge can be regarded as a vessel. The Supreme Court has yet to hand down a verdict. The author believes that the Jones Act should be interpreted narrowly and should not be applicable to all workers at sea, even those who work on immobile platforms in ports. The concept of 'vessel' in the Jones Act must be interpreted in a narrow sense.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Małgorzata Nesterowicz

Abstrakt

The comparison of the criminal code in Polish maritime law with that of the British M SA'95 is problematic for several reasons. Firstly, there are far fewer such regulations in the Polish law. Of the five maritime statutes analyzed, only fifteen regulations relate directly to captains. Secondly, the way in which they are regulated is completely different. Polish statutes are often formulated very generally and are wide ranging, while British statutes describe penalties in detail. Legal proceedings in the two systems are also incomparable. According to British law, all proceedings regarding cases of illegal acts must be held in the courts. Illegal acts committed by the captain of a Polish vessel or the foreign captain of a vessel in Polish inner or territorial waters are subject to investigation by the maritime administrative body (director of the Maritime Office). Thus, it is a state administrative body that has jurisdiction in determining guilt and issuing a penalty for a vessel captain according to its own criteria. Of all the maritime regulations, only with regard to regulations based on the Labor Code concerning employment on merchant marine vessels can a vessel captain be held responsible in front of a court of law. Despite the differences presented with regard to illegal acts that vessel captains can commit, there are many analogies and similar regulations in both of these legal systems. They are most similar with regard to international agreements that have been ratified by both countries. A total of fifty criminal acts in the British MSA ’95 were analyzed in this work. The penalties captains face are described in the acts and range from a £500 fine to two years in prison.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Cezary Łuczywek
ORCID: ORCID

Abstrakt

There are few works on the obligatory character of civil liability insurance for vessel owners. Civil liability insurance for passenger vessels is regulated in Article 182 of the Maritime Code. This type of insurance for vessel owners to cover damages caused by oil pollution are described in Article 273 of the Maritime Code. These are the only types of maritime insurance that are obligatory. Accordingly, it is obvious that obligatory insurance for only two of many dozen maritime hazards, which can be insured against voluntarily, is grossly insufficient. With the exception of damages cased by oil, there is no obligation to obtain civil liability insurance for other types of damage. The international community has ratified an additional two conventions, which impose alternatives to obligatory insurance or financial security in cases of marine environmental pollution. These include the international convention of 1996 on liability and compensation for damages concerned with the shipping of hazardous and dangerous substances and the international convention of 2001 on civil liability for damages caused by bunker oil pollution. Neither of these two conventions has yet to come into force; however, it is possible that they will be ratified by Poland in the nearest future. The introduction of obligatory insurance should also cover other damages resulting from vessel exploitation. Such an obligation could induce increased shipping safety by eliminating vessels that do not comply with safety standards. It would also have an impact on the principles of fair competition in sailing as well as standardize insurance protection.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Magdalena Adamowicz

Abstrakt

To date, only once has the Constitutional Tribunal handed down a verdict concerning the unconstitutionality of a certain maritime legal regulation. This, of course, does not mean that the other legal regulations are constitutional. This paper presents arguments that support this thesis. Primarily, the author analyzes regulations on fisheries of 2004 and those pertaining to the Polish marine areas and the maritime administration from 1991. According to the author, mainly legal regulations regarding financial penalties are constitutionally suspect.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Zbigniew Godecki

Abstrakt

The paper presents a complex description of the system of Polish maritime law regarding vessel registration. There are four vessel registers in Poland: vessel register, Polish yacht register, administrative register, and fishing vessel register. The first three are regulated by the Polish Maritime Code of 2001 and the last by the Fisheries Act of 2004. Different registration bodies are responsible for the vessel registers. These are the Maritime Chamber, the Polish Yachting Association, the Maritime Office, and the Ministry of Agriculture. The author analyzed registration requirements and the basic procedural principles in the various registers. This is useful especially in light of the numerous changes which were implemented in the Polish Maritime Code following European Union accession. Some doubts are discussed regarding the implementation of EU Council Act 613/91 of 4 March 1991 to Polish law. The author also criticizes new legal solutions that give EU ship owners the right to the Polish flag despite the lack of a genuine link with Poland, the flag holder. The new' Polish yacht register is described in detail. The responsibility for its implementation was given to a community organization and not to a state body. The author indicates many doubtful legal and organizational aspects of this register, especially with respect to the new decree of the Ministry of Infrastructure of 23 December 2004, which regulates yacht registers. The separate legal definition of the yacht in Polish maritime law seems to be questionable. It is defined as "... a marine vessel, which is the property of Poland, used exclusively for sport or recreational purposes with a hull length of up to 24 meters The administrative register, which registers vessels that are not covered by the two registers discussed above, vessels under construction on sea tests, and the fishing vessel register, is also discussed. It is not only of an administrative character but is one of the methods for limiting economic freedom in marine fisheries. The mutual relationships among these registers are also discussed in the paper.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Mirosław H. Koziński

Abstrakt

The tax benefits described in “cheap”flag regulations is very influential in the registration of marine vessels. Countries or territories that operate open vessel registers are, as a rule, tax havens. This also means that the registration of marine vessels is currently just one source of income for tax havens thanks to preferential tax regulations. Sea transport is dependent to a far greater extent on tax havens than other branches of the economy. This is due to the character of the maritime economy as well as the tradition of registering vessels under "cheap" flags. Competition among countries interested in the development of their own maritime economy is very characteristic, and open vessel registers are one such form of competition. This phenomenon is not only apparent among OECD and third world countries, but also among the “cheap” flag countries. This competition is largely characterized by international tax competition.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Tomasz Lipowski

Abstrakt

The guidelines in the White Book regarding the development of transport confirmed the conclusions reached by the European Council in Gothenburg regarding, on the one hand, the necessity of optimization, and, on the other, compliance with principles of sustainable development. The second issue, in particular, lays out the conditions for the creation of a contemporary transportation system that will equalize economic results with social costs and the environmental pollution. The expectations are that cabotage transport will become an alternative to ground transport. Cabotage transport between the European ports has not developed to the extent anticipated. The White Book reveals that the development of short distance marine transport, which is currently a priority in EU maritime policy, will stimulate undertakings in the Baltic and North seas regions. The expansion of the European Union should lead to significant possibilities for the further development of cabotage transport. The European Commission anticipates that the Baltic region will be the fastest developing European region in 2002-2010. This provides opportunities but also sets out challenges for Polish vessel owners and seaports, which, as instruments of growing economic exchange, will contribute to the economic development of the country.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Monika Tomaszewska

Abstrakt

Polish law oil wastes divides them according to their origins. In general, wastes can he divided into communal and industrial, and vessel wastes undoubtedly belong to both groups. The authors report in this work that the list of wastes and the means of their disposal comply fully with European Union directives that have been implemented successively. The introduction to Polish environmental protection law of the integrated permit and the best available technologies should permit the better processing of waste management and ensure compliance with the requirements described in the Second Polish Ecological Policy for 2003-2010. This policy assumes that there will be a decrease in hazards posed by asbestos, the average amount of communal wastes will remain stable, and the pi'oduction of wastes will be limited, including that aboard vessels.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Janina Ciechanowicz-McLean
ORCID: ORCID
Paweł Mierzejewski

Abstrakt

The paper discusses limitations on the freedom of marine fisheries in international EU, and Polish laws. The primary motivation behind limiting the freedoms of fisheries is the protection of the marine environment. The regulation on marine fisheries of 2004 includes many limitations of economic freedom, e.g., the necessity of registering fishing vessels, the requirement of licenses and catch permits. The Common Fisheries Policy of the European Union also places many limitations on fisheries. The ‘ freedom ” of marine fisheries is presented in quotation marks for good reasons. The author concludes that it is currently difficult to assume that marine fisheries are a free economic activity.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Mirosław H. Koziński

Instrukcja dla autorów

Wytyczne dla autorów tekstów naukowych publikowanych w czasopiśmie "Prawo Morskie":

1. Tekst naukowy, w tym m.in. artykuł naukowy lub glosa, musi zawierać wyróżnione wprowadzenie oraz wnioski.
2. Po tytule należy umieścić abstrakt oraz słowa kluczowe, zaś na końcu tekstu, po bibliografii – tytuł w języku angielskim, keywords oraz abstract.
3. Źródła podawane w bibliografii należy pogrupować wg rodzaju: literatura, akty prawne, wykaz orzecznictwa, źródła internetowe.
4. Objętość tekstu: min. 20 000 znaków, max. 40.000 znaków.
5. Ustawienia strony: standardowe programu Word – marginesy górny, dolny, prawy i lewy 2,5 cm.
6. Tekst główny: czcionka Times New Roman 12 pkt., interlinia 1,5 wiersza wyrównanie obustronne (tj. wyjustowane). Należy zlikwidować podwójne spacje, przecinki, kropki, wielokrotne entery, ręczne zrzucenia wierszy, ręczne przeniesienia wyrazów itp.
7. Akapity należy rozpoczynać jednakowo we wszystkich artykułach.
8. Odstęp między wyrazami – zawsze 1 spacja.
9. Tytuły artykułów, śródtytuły każdego rzędu: rozmiar i rodzaj czcionki, umieszczenie na kolumnie, sposób wyróżnienia, numeracja (jeżeli występuje), światła nad i pod tytułem/śródtytułem ujednolicone, we wszystkich artykułach zgodne z szablonem czasopisma. W pracach zbiorowych podtytuły tego samego rzędu redaktor naukowy przekazujący pliki do składu i łamania powinien oznaczyć jednakowo we wszystkich artykułach.
10. Słowa kluczowe: umieszczenie i zapis w każdym artykule zgodnie szablonem czasopisma/publikacji.
11. Przypisy należy ujednolicić i wstawiać automatycznie za pomocą funkcji: „Odwołania” → „Wstaw przypis dolny”, bez dodatkowej spacji. Należy stosować numerację przypisów w automatycznej frakcji górnej cyfry arabskiej. Wyjątkiem od tej reguły jest znak „*”, którego można użyć w przypadku informacji o autorze artykułu, w pracy zbiorowej lub dla odróżnienia przypisów tekstowych (źródłowych) i odautorskich rzeczowych w edycji dokumentów historycznych.
12. W przypisach odnoszących się do źródeł poprzednio cytowanych, stosujemy odnośniki w wersji łacińskojęzycznej (op. cit., idem, ibidem itp.)
13. W przekazywanym pliku powinny być zaznaczone wszystkie miejsca, które docelowo będą zawierały hiperlinki, w szczególności olinkowane powinny być wszelkie numery ORCID, DOI, E-MAIL.
14. Spacji nie należy stawiać przed następującymi znakami: kropka, przecinek, średnik, dwukropek, nawias zamykający, cudzysłów zamykający, odsyłacz do przypisu, znak procentu, znak stopnia Celsjusza.
15. Nie stawia się spacji po następujących znakach: nawias otwierający, cudzysłów otwierający. W skrótach typu: s. (strona), t. (tom) itp. po kropce zawsze powinna znajdować się spacja.
16. Nie stosuje się ukośników w funkcji nawiasów.
17. W tekstach w języku polskim obowiązuje cudzysłów „drukarski”. W tekstach w innych językach stosuje się cudzysłowy właściwe temu językowi, np. “tekst angielski”, « tekst francuski », „tekst niemiecki“. Cudzysłowów angielskich używa się, w przypadku kiedy cały artykuł jest w języku angielskim, niemieckich – gdy cały artykuł po niemiecku itd.
18. Stosuje się następującą kolejność cudzysłowów: „ « ‘ ’ » ”.
19. Nie wstawia się znaku prim (') w miejsce apostrofu (’).
20. W przypadku tekstów obcojęzycznych należy używać poprawnych znaków specjalnych (np. à, á, â, ã, ä).
21. Nie należy przenosić do następnej linii tekstu pojedynczych liter, np. „a”, „w”, „i” – o ich usytuowaniu w tekście docelowym zadecyduje profesjonalny program do składu.
22. Wyróżnienia należy wykonywać konsekwentnie w całej pracy. Do oznaczania zwykłych wyróżnień (np. kursyw, podkreśleń) nie należy stosować stylów znakowych.
23. Zapis dotyczący dat należy ujednolicić w obrębie całej pracy (np. 10.03.2021 r.).
24. Wyrażenia liczbowe określające zakres lub wielkość przybliżoną należy w całej publikacji konsekwentnie rozdzielać dywizem (np. 1914-1918, XIX-XXI w., s. 5-8, 5-8 proc.).
25. Nie stosuje się dywizu (-) ani półpauzy (–) w funkcji minusa (−).
26. Bibliografię należy ujednolicić w obrębie całej pracy zgodnie z szablonem publikacji.
27. Afiliacje poszczególnych autorów artykułów: ujednolicone i umieszczone w pliku źródłowym zgodnie z szablonem publikacji ujednoliconą dla wszystkich autorów.

Materiały dodatkowe dołączane do przekazywanego tekstu


1. Tabele, rysunki, wykresy, schematy, ilustracje powinny być umieszczone w miejscu docelowym lub oddzielnym katalogu z dokładnym opisem: numer artykułu, numer tabeli/rysunku itp, tj.:
• rysunki, wykresy, schematy – powinny być opracowane i przesłane jako zapis elektroniczny (pliki źródłowe) w programach pracujących w środowisku Windows (np. Word, Excel, Corel 11, Photoshop itp.), wydruki czy rysunki oryginalne dobrej jakości,
• zdjęcia – oryginalne lub zapis z aparatu cyfrowego w możliwie najwyższej rozdzielczości (tif, jpg), ewentualnie skany z rozdzielczością minimum 300 dpi.,
• tabele – należy umieścić w tekście lub osobnym dokumencie (jeżeli jest ich dużo), nie należy stosować ozdobników, kolorów tła.

2. Do wszystkich materiałów dodatkowych należy przesłać opisy dotyczące: ułożenia na kolumnie, wielkość w podstawie, ewentualnie wytyczne dotyczące kadrowania, podpisy, tytuły, numery. Rysunki i tablice umieszczone w tekście podstawowym – blisko miejsca powołania na nie lub na osobnych stronach w kolejności numeracji, z zaznaczeniem w tekście miejsca ich występowania. Prosimy pamiętać o wykonywaniu rysunków zgodnie z poniższymi wytycznymi:
• rysunki muszą być czytelne i wyraźne,
• opisy rysunków należy ujednolicić i dostosować do ich wielkości,
• rysunki nie powinny mieć obramowania i cieniowanego szarego tła,
• na wykresach, rysunkach i schematach opis tekstowy należy upraszczać do niezbędnego minimum.
• wszelkie objaśnienia należy umieszczać w podpisie, ewentualnie w legendzie pod rysunkiem.
• rysunki, wykresy i schematy, jeśli to możliwe, prosimy dołączyć w wersji oryginalnej jako pliki źródłowe,
• wszystkie dostarczane grafiki w formie rastrów (.jpg, .tif, .png) powinny być wielkości umożliwiającej uzyskanie rozdzielczości 300 dpi w podstawie, pliki o niższej rozdzielczości uniemożliwiają poprawne ich wydrukowanie.

3. We wszystkich artykułach należy zachować jednolity podział tekstu i zapis, jednolitą numerację rysunków, wzorów i tablic oraz jednolitą skalę rysunków.

Szablon publikacji nadsyłanych do czasopisma "Prawo Morskie"

Zasady etyki publikacyjnej


Zasady etyki publikacyjnej


Redakcja „Prawa Morskiego” stosuje zasady odpowiedzialności i etyki zalecane przez Committee on Publication Ethics (COPE) dla wszystkich stron biorących udział w procesie publikacji i podejmuje wszelkie możliwe środki przeciwko jakimkolwiek nadużyciom.


1. Odpowiedzialność redakcji

1.1. Zasada bezstronności i sprawiedliwości. Przesłane teksty naukowe są oceniane pod kątem tylko i wyłącznie zawartości merytorycznej, bez względu na rasę, płeć, orientację seksualną, przekonania religijne, obywatelstwo lub ideologię polityczną.

1.2. Decyzje o publikacji. Redaktor naczelny jest odpowiedzialny za podjęcie decyzji, który z nadesłanych artykułów powinien zostać opublikowany. Decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu tekstu naukowego do publikacji redaktor naczelny podejmuje w oparciu o recenzje, oceniające jego treść, oryginalność, nowatorstwo, przejrzystość oraz adekwatność do zakresu czasopisma. Przy podejmowaniu decyzji, Redaktor naczelny może konsultować się z Radą Naukową. Redaktor naczelny jest zobowiązany do przestrzegania obowiązujących przepisów dotyczących zniesławienia, łamania praw autorskich i plagiatu oraz do ponoszenia pełnej odpowiedzialności za decyzje o publikacji tekstów naukowych.

1.3. Zasada poufności. Redaktor naczelny oraz Rada Naukowa muszą zapewnić, że wszystkie materiały przesłane do publikacji pozostaną poufne na etapie recenzowania. Nie mogą ujawniać żadnych informacji o przesłanym rękopisie nikomu poza autorami, recenzentami, potencjalnymi recenzentami, innymi doradcami redakcyjnymi (np. tłumaczami) i wydawcą.

1.4. Ujawnienie i konflikt interesów.
Niepublikowane artykuły, ich fragmenty czy materiały w nich zawarte nie mogą być wykorzystywane przez redaktora do własnych badań, bez pisemnej zgody autorów.

1.5. Utrzymanie integralności dorobku naukowego.
Redakcja będzie strzec integralności opublikowanego dorobku akademickiego, wydając w razie potrzeby poprawki, uzupełnienia i odwołania. Równocześnie redakcja dołoży wszelkich starań by wyłapać niewłaściwe badania i publikacje. Plagiaty i prace opierające się na fałszywych danych są niedopuszczalne. Redaktor powinien podjąć odpowiednie działania, gdy pojawią się zastrzeżenia etyczne do przesłanej pracy lub opublikowanego artykułu. W uzasadnionych przypadkach redakcja będzie publikować poprawki, wyjaśnienia, odwołania i przeprosiny.

1.6. Wycofanie opublikowanych artykułów. Redaktor czasopisma rozważy wycofanie opublikowanego tekstu naukowego, jeżeli: istnieją dowody wskazujące, że wyniki badań w nim zaprezentowane są niewiarygodne, zostały wcześniej opublikowane w innym miejscu bez odpowiedniego odniesienia, pozwolenia lub uzasadnienia (przypadki zbędnych publikacji), praca stanowi plagiat lub opiera się na nieetycznych badaniach. Powiadomienie o wycofaniu powinno być powiązane z wycofanym tekstem naukowym (poprzez umieszczenie tytułu i autorów w nagłówku wycofania), wyraźnie identyfikować wycofany tekst i wskazać, kto go wycofuje. Zawiadomienia o wycofaniu powinny zawsze zawierać uzasadnienie wycofania z podaniem powodu, aby odróżnić niezamierzony błąd od niewłaściwego postępowania. Wycofane teksty naukowe nie będą usuwane z drukowanych egzemplarzy czasopisma, ani z archiwów elektronicznych, ale ich wycofany status zostanie wskazany w sposób możliwie jak najbardziej czytelny.




2. Obowiązki autorów


2.1. Standardy publikowania wyników badań. Autorzy artykułów prezentujących wyniki oryginalnych badań powinni przedstawić dokładny opis wykonanej pracy oraz obiektywne omówienie jej znaczenia. Dane wyjściowe powinny być dokładnie przedstawione w artykule. Artykuł powinien zawierać wystarczająco dużo szczegółów i odnośników, aby umożliwić innym weryfikowanie postawionych tez. Sfabrykowanie, prezentowanie fałszywych lub niedokładnych wyników badań stanowi zachowanie nieetyczne i skutkować będzie odrzuceniem rękopisu lub wycofaniem opublikowanego artykułu.

2.2. Oryginalność i plagiat. Autorzy powinni upewnić się, że napisali całkowicie oryginalne prace, a jeśli wykorzystali pracę i/lub słowa innych osób, musi to być wyraźnie oznaczone jako cytat. Plagiaty są niedopuszczalne.

2.3. Publikacja wielokrotna lub równoczesna. Autorzy nie powinni publikować rękopisu opisującego te same badania w więcej niż jednym czasopiśmie. Jednak w wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach Redakcja „Prawa Morskiego” rozważy publikację tekstu opublikowanego w innym wydawnictwie, o ile było ono skierowane do innego odbiorcy i w innym języku.

2.4. Autorstwo. Prace publikowane w „Prawie Morskim” muszą być podpisane przez osoby, które istotnie są ich autorami i odpowiadają za ich treść. Osoby, których udział w powstaniu zgłaszanej pracy jest znikomy (na przykład ograniczony do udostępnienia materiałów z badań) mogą być wymienione w podziękowaniach, nie mogą jednak figurować jako autorzy. W przypadku wątpliwości redakcja zwraca się z prośbą o określenie udziału w powstaniu pracy poszczególnych osób figurujących jako autorzy. Autorzy powinni też ujawniać w przypisie lub podziękowaniach informacje o osobach i instytucjach, które przyczyniły się do powstania pracy poprzez wkład merytoryczny, rzeczowy lub finansowy. Autor zgłaszający pracę do publikacji powinien upewnić się, że w pracy uwzględnieni są tylko właściwi współautorzy oraz, że widzieli oni i zatwierdzili ostateczną wersję pracy i wyrazili zgodę na przesłanie jej do publikacji. Przypadki nierzetelności naukowej będą dokumentowane i ujawniane.

2.5. Uznanie źródeł. Autorzy powinni dbać o odpowiednie oznaczenie rezultatów pracy innych badaczy. Wobec tego należy cytować publikacje, z których czerpali informacje i tezy podczas pisania własnego tekstu naukowego.

2.6. Istotne błędy w opublikowanych pracach. Gdy autor odkryje istotny błąd lub nieścisłość we własnej opublikowanej pracy, jego obowiązkiem jest niezwłoczne powiadomienie redaktora lub wydawcy czasopisma oraz współpraca z redaktorem w celu wycofania lub poprawienia tekstu.


3. Obowiązki recenzentów

3.1. Wkład w decyzje redakcyjne. Recenzje naukowe pomagają redakcji w podejmowaniu decyzji redakcyjnych i stanowią pomoc autorom w ulepszaniu ich tekstów naukowych.

3.2. Terminowość. Każdy recenzent, który czuje się niekompetentny do zrecenzowania zgłoszonej mu pracy lub wie, że terminowe wykonanie recenzji będzie niemożliwe, powinien powiadomić o tym redaktora i wycofać się z procesu recenzowania.

3.3. Poufność. Cały rękopis otrzymany do recenzji jest traktowany jako dokument poufny. Nie wolno go pokazywać, ani omawiać z innymi osobami, z wyjątkiem osób upoważnionych przez redaktora.

3.4. Standardy obiektywności. Recenzje powinny być prowadzone obiektywnie. Krytyka osoby autora jest niewłaściwa. Recenzenci powinni jasno wyrażać swoje poglądy za pomocą odpowiednich argumentów merytorycznych.

3.5. Uznanie źródeł. Wszelkie istotne podobieństwa lub powielanie się między ocenianą pracą a jakimkolwiek innym opublikowanym artykułem należy zgłosić redaktorowi. Recenzenci powinni wskazać odpowiednie opublikowane prace, które nie zostały zacytowane przez autorów.

3.6. Ujawnianie i konflikt interesów. Informacje lub pomysły uzyskane w wyniku oceny muszą być traktowane jako poufne i nie mogą być wykorzystywane przez recenzenta dla osobistych korzyści. Recenzenci nie powinni podejmować się oceny manuskryptów, w których występują konflikty interesów.

wynikające ze współpracy lub innych relacji z jakimkolwiek autorem, podmiotami prywatnymi lub instytucjami zaangażowanymi w opracowanie tekstu naukowego. Autorom przysługuje prawo odniesienia się do recenzenckich uwag krytycznych.

Procedura recenzowania

Procedura recenzowania:

1. Wszystkie teksty naukowe, w tym artykuły naukowe i glosy, zgłoszone do redakcji „Prawa Morskiego” podlegają obustronnie niejawnej recenzji.

2. Każda tekst naukowy oceniany jest przez niezależnych ekspertów w danej specjalizacji.

3. Redakcja dołoży wszelkich starań, aby wybrać recenzentów, którzy nie mają żadnej zależności służbowej czy prywatnej z Autorem ocenianego tekstu.

4. Recenzenci zobowiązani są do przedstawienia obiektywnej oceny zgłoszonego tekstu naukowego.

5. Recenzenci zobowiązani są do ujawnienia odkrytych nieprawidłowości, w szczególności wszelkiego rodzaju plagiatów lub autoplagiatów.

6. Recenzja musi mieć formę pisemną i musi zawierać jednoznaczną ewaluację nadesłanego tekstu naukowego.

7. Recenzenci oceniają czy tekst naukowy kwalifikuje się do publikacji. Ocena jest dokonywana z uwzględnieniem następujących kryteriów:
- nowatorstwo tematu;
- uwzględnienie najnowszej literatury przedmiotu;
- zastosowanie właściwej metodologii; wpływ tekstu naukowego na aktualny stan badań w dziedzinie prawa morskiego, prawa morza, prawa środowiska morskiego i zrównoważonego rozwoju oraz otoczenie społeczno-gospodarcze.

8. Recenzowane teksty naukowe traktowane są jako materiały poufne.

9. Recenzenci pozostają anonimowi.

10. Autorzy są zobowiązani do uczestniczenia w procesie recenzyjnym, w szczególności do uwzględnienia lub odniesienia się do sugerowanych poprawek i usunięcia ujawnionych błędów.

11. W każdym tomie drukowanym „Prawa Morskiego” oraz na stronie internetowej redakcja publikuje listę recenzentów współpracujących z czasopismem przy danym tomie.




Polityka antyplagiatowa

The ‘Maritime Law’ journal observes the principles of scientific transparency and integrity.

We therefore accept no forms of plagiarism, ghostwriting, or honorary authorship. In order to prevent these, relevant provisions have been included into the agreements signed with authors.

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji