Nauki Humanistyczne i Społeczne

Wiadomości Numizmatyczne

Zawartość

Wiadomości Numizmatyczne | 2021 | Rok LXV

Abstrakt

In the areas occupied by the Cherniakhiv and Wielbark archaeological cultures during the Roman period, including the areas of eastern and northern Poland, there are relatively numerous finds of Roman aurei of Trajan Decius (249–251) and his direct predecessors on the imperial throne. These coins are interpreted as part of the imperial treasury looted by the barbarians (Goths) after they won the Battle of Abritus in 251. In the same areas one can distinguish a horizon of finds of silver Roman coins, denarii and antoniniani, which cannot be directly linked to the Battle of Abritus, but more broadly, with the Goth raids on the Roman provinces in the early 250s, the spectacular culmination of which was the Battle of Abritus. This horizon is not clear in finds from southern, central and western Poland, occupied in the Roman period by the Przeworsk and Luboszyce cultures, not related to the Goths.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Arkadiusz Dymowski
ORCID: ORCID

Abstrakt

In the first centuries after Christ, the Indian subcontinent entered the orbit of the Roman state’s trade interests. The subject of the exchange was a number of goods, including Roman coins. Their influx is documented by numerous finds as well as by ancient authors. One of the territories where we register quite a large number of Roman coin finds is the area of early historical Andhra. The specimens discovered here are found in various contexts, indicating their various applications. The hoards of silver and gold coins allow the observation of successive waves of the influx of Roman money, which is also confirmed by the finds of other categories – stray and settlement. The internal differentiation of the latter also allowed to define their mutual relations and tendencies in circulation. Observations of numismatic material and analysis of sources indicate that Roman coins could have had the function of a medium of exchange or payment in Andhra or, more broadly, India, but also played a bullion and prestigious role. The time of the influx of Roman money indicates that it was associated primarily with the period of the Satavahana Empire in Andhra. The essentially small number of registered Roman coins in relation to the territory and its role in trade indicates that the coins were only one, perhaps not a key element of Indo-Roman trade.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Andrzej Romanowski
1
ORCID: ORCID

  1. The National Museum in Warsaw, Department of Coins and Medals, Al. Jerozolimskie 3, 00-495, Warsaw, Poland

Abstrakt

The Fbg 70 Silesian bracteate bears an unusual depiction that – in the authors’ opinion – has not yet been satisfactorily explained. They thereby present here a completely new interpretation of this imagery, tracing it back to, on one hand, the traditions of earlier Silesian issues and on the other to the earliest, openwork pilgrim badges from the Amiens sanctuary, which depict the reliquary of the head of St. John the Baptist. They also suggest that some features of this depiction might be inspired directly by the said reliquary without the pilgrim badges as an intermediary. The Fbg 70 bracteate would therefore constitute only the second known example of a Polish coin depicting a reliquary – the first being the type 1 deniers of Bolesław IV the Curly. The authors suggest that the Amiens reliquary might also be depicted on other Silesian coins, for example on the Fbg 74 bracteate.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Mirosław Andrałojć
1
Małgorzata Andrałojć
1

  1. Pracownia Archeologiczna REFUGIUM, ul. Jugosłowiańska 48A/44, 60-149 Poznań, Poland

Abstrakt

Artykuł opisuje znaleziska sześciu monet rzymskich i zagadkowego przedmiotu z arabską legendą, odkrytych w latach 2000–2014 na dnie powstałego w 1939 r. Jeziora Turawskiego. Wskutek utworzenia zbiornika zalano stanowiska archeologiczne (o zróżnicowanej chronologii, od okresu rzymskiego do późnego średniowiecza), które nie mogły być zbadane należycie przez presję czasu. Przedstawione zabytki rzymskie wpisują się w ogół monet odkrywanych na terenie Śląska. Wyjątkowy jest zagadkowy przedmiot z arabską legendą, który ma częściowe analogie w odważnikach normańskich lub monetach wczesnoarabskich (mennictwo typu al-wafā lillāh).
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dragan Milutinović
ORCID: ORCID

Abstrakt

Jak świadczą znaleziska, monety polskie i zachodnioeuropejskie docierały na zachodnią Ukrainę w dwóch fazach: w X/XI i w 1. połowie XII w. Część z tych monet (ale na ogół już bez polskich) była transportowana dalej na wschód, aż do okolic Kijowa. Na tereny Rusi północnej natomiast monety zachodnioeuropejskie napływały z północy. Tekst niniejszy opiera się na danych zawartych zarówno w literaturze (także najnowszej), jak i na informacjach jeszcze nie publikowanych, uprzejmie udostępnionych przez badaczy z Ukrainy (A. Kriżanivskij) i z Czech (J. Videman).
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Stanisław Suchodolski
1

  1. Instytut Archeologii i Etnologii PAN, Al. Solidarności 105, 00-140 Warszawa

Abstrakt

W pobliżu Międzyrzecza zostały znalezione, w niewielkim oddaleniu od siebie, dwa całe i cztery przepołowione denary brandenburskie. Zapewne jest to fragment skarbu odkrytego wcześniej, być może na przełomie XIX i XX w. Okoliczności znalezienia nie pozwoliły na pozyskanie danych metrologicznych, jednak autentyczność znaleziska nie powinna budzić wątpliwości. Monety pochodzenia marchijskiego, a bezsprzecznie jest ich co najmniej cztery (nr 1–4), orientacyjnie wybite zostały w przedziale czasowym 1275–1295. Niechybnie askańskimi są również dwa ostatnie denary (nr 5 i 6), aczkolwiek ich pochodzenie brandenburskie nie jest pewne (mogą należeć do emisji anhalckiej lub saksońsko-wittenberskiej). Wszystkie rozpoznane denary brandenburskie spod Międzyrzecza mają analogie w znaleziskach pochodzących z obecnych granic Polski. Ten niewielki zespół, według przyjętej najnowszej systematyki, ukryty został około 1300 r.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Tadeusz Szczurek

Abstrakt

Skarb z Krzczonowa (gm. Opatowiec, pow. kazimierski) odkryty został w 2002 r. podczas prac budowlanych na prywatnej posesji. Cały depozyt liczy 5264 monety – polskie, czeskie, śląskie, pomorskie i węgierskie. Artykuł prezentuje 137 monet ze skarbu z Krzczonowa – 128 groszy praskich Wacława IV oraz dziewięć halerzy kłodzkich wybitych za czasów Henryka I Starszego. Ten mały fragment skarbu krzczonowskiego pokazuje wartość naukową i perspektywy badawcze całego znaleziska. Bardzo interesujące wyniki analizy tylko kilku procent całego skarbu – między innymi zidentyfikowanie grosza praskiego Wacława IV wybitego pośmiertnie – dają nadzieję, że po opracowaniu całego znaleziska będziemy wiedzieć znacznie więcej na temat obiegu pieniądza pod koniec XV w. na obszarze między Krakowem i Kielcami.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Marta Kazanowicz-Milejska
1
Paweł Milejski
1
ORCID: ORCID

  1. Instytut Archeologii, Uniwersytet Wrocławski, ul. Szewska 48, 50-139 Wrocław

Abstrakt

Podczas prac archeologicznych prowadzonych w 2017 r. między ulicami św. Katarzyny, św. Wita, Wita Stwosza i pl. Nowy Targ we Wrocławiu odkryto 46 obiektów numiz- matycznych – 37 monet, dwa pewne i dwa hipotetyczne liczmany, cztery obiekty związane z numizmatyką (krążek srebrny, fragment placka lanego srebra oraz dwa fragmenty puzderka na brakteaty – wieczko i dno z różnych pojemników) oraz jeden żeton ołowiany. Odnaleziono monety wczesno- i późnośredniowieczne oraz nowożytne. Najbardziej interesującymi monetami podjętymi podczas badań są trzynastowieczne śląskie brakteaty typu ratajskiego i kałowickiego. Ponadto odkryto rzadki parwus praski Wacława II. Jedną z bardziej ciekawych jest fałszywy denar zachodniopomorski Bogusława I, księcia Pomorza. Wszystkie przeanalizowane monety stanowią znalezisko kumulatywne, a odnaleziono je na jednym ze średniowiecznych rynków pomocniczych Wrocławia.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Paweł Milejski
1
ORCID: ORCID

  1. Dział Numizmatyczny, Muzeum Książąt Lubomirskich, Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiu, Szewska 37, 50-139 Wrocław

Abstrakt

Artykuł dotyczy odkrycia skarbu złotych monet w Zalewie (dawniej Saalfeld). Książę Prus, Albrecht Fryderyk, został o nim poinformowany przez starostę przezmarskiego ( Preussisch Mark), który wysłał mu 144 monety w 1572 r. Starosta opisał również okoliczności odkrycia. W kancelarii książęcej określono je jako florentinische Guldtgulden, tj. „florenckie złote guldeny”. Autorzy twierdzą, że jest to opis pierwszego odkrycia złotych florenów w Zalewie. Podobny skarb zarejestrowano tam w 1991 r. Monety wysłane w 1572 r. przypuszczalnie stały się częścią kolekcji księcia Prus. Niektóre z florenów odnalezionych w 1991 r. zostały przekazane Muzeum Warmii i Mazur.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Seweryn Szczepański
1
ORCID: ORCID
Kazimierz Madela
2

  1. Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie, ul. Partyzantów 87, 10-402 Olsztyn
  2. Jerzwałd 77, 14-230 Zalewo

Abstrakt

W zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie znajdują się cztery niewielkie zespoły, pochodzące ze wschodnich ziem dawnej Rzeczpospolitej. Należały one do zbioru Józefa Choynowskiego i jako depozyt Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, trafiły w 1923 r. do kolekcji Muzeum. Reprezentują one dość szeroki horyzont czasowy, od początków wieku XVI do połowy XVII. Ich składy są podobne do skarbów z tego okresu, a wielkość pozwala określić je jako zawartość sakiewek. Starsze ze skarbów mają homogeniczny charakter, późniejsze są bardziej zróżnicowane, zawierając m.in. wiele monet fałszywych. Okoliczności ich depozycji nie są znane.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Andrzej Romanowski
1
ORCID: ORCID
Iwona Adaszewska
1
Raman Krytsuk
2

  1. Muzeum Narodowe w Warszawie, Gabinet Monet i Medali, Al. Jerozolimskie 3, 00-495 Warszawa
  2. Narodowe Muzeum Historyczne Republiki Białoruś, Dział Archeologii, Numizmatyki i Broni (National Historical Museum of The Republic of Belarus, Department of Archaeology, Coins and Weapons)

Abstrakt

The essay will focus on a mid-nineteenth century medallion from the vast collection of Polish bibliophile Ludwik Gocel (1889–1966). Made in 1854 in the U.S. capital, Washington, D.C., it depicts a prominent nineteenth century American, Judge Charles Mason (1804–1882), and is a valuable token of the U.S. history. It was designed and completed by Polish distinguished medalist, Henryk Dmochowski (in the U.S. known as Henry Dmochowski Saunders; b. 1810–d. 1863) who can be called a “soldier-artist,” since he participated in three Polish uprisings. Expelled from partitioned Poland, in 1851 he came to America where he was offered the chance to work as a sculptor. This essay’s main aim is to describe the fate of the medallion, apparently almost unknown in both America and Poland, with special emphasis on the role of Ludwik Gocel in its preservation. This rare piece of art has never been included in Polish or American art publications in the field of sculpture.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Jacek Serwański
1
ORCID: ORCID

  1. The Institute of Slavic Studies, Polish Academy of Sciences, Warsaw, Poland

Instrukcja dla autorów

Wskazówki dla PT. Autorów „Wiadomości Numizmatycznych”

Wszystkich PT. Autorów bardzo prosimy o stosowanie się do następujących zaleceń, dotyczących przygotowania prac:

Teksty przyjmujemy w postaci zapisu elektronicznego (przesyłka elektroniczna lub płyta CD) w którymś z powszechnie stosowanych programów edytorskich (np. Word lub Star); w przypadku zastosowania jakichkolwiek znaków spoza standardowego zestawu krojów: Arial, Calibri, Courier, Times New Roman, Symbol i Wingdings — niezbędny jest również wydruk papierowy.

● Plikowi powinien towarzyszyć osobny plik w formacie tekstowym zawierający metadane artykułu:

- Tytuł

- Autorzy

- Numer ORCID (z linkiem)

- Afiliacje

- Abstract

- Słowa kluczowe

- Bibliografia.

● Prace (oprócz przeznaczonych do działów znalezisk, recenzji lub kroniki) winny być opatrzone abstraktem (wyjaśniającym w 3-5 linijkach, o czym traktuje praca) i streszczeniem o objętości ok. 10% tekstu pracy. Oba te teksty winny być w języku angielskim bądź przygotowane do przetłumaczenia na język angielski, Na końcu prosimy umieścić przeznaczoną do publikacji informację o miejscu pracy Autora (tzw. afiliację) i adres kontaktowy (najlepiej elektroniczny).

● Nie należy stosować wersalików (oprócz cytatów z inskrypcji), automatycznej numeracji ani wyliczeń, hiperłączy, podkreśleń ani zaznaczeń barwnych oraz dzielenia wyrazów; prosimy też nie używać spacji do wyrównywania i rozmieszczania tekstu. Do konstruowania tabel prosimy używać edytora tabel (a nie tabulatora ani spacji).

● Przypisy umieszczamy u dołu strony (nie w tekście — nie dotyczy analogii katalogowych w opisach monet). W miarę możności ograniczamy się do przypisów bibliograficznych i unikamy komentarzy w przypisach.

● Adresy bibliograficzne w przypisach podajemy w formie tzw. oksfordzkiej (nazwisko autora, rok). Do tej samej formy w miarę możliwości sprowadzamy także cytowania katalogów w opisach monet. Pracę opatrujemy wykazem literatury na końcu. Tam adresy bibliograficzne rozwijamy do formy przyjętej w serii „Biblioteka Narodowa” wydawnictwa Ossolineum.

● W pracach przeznaczonych do publikacji w języku polskim obce alfabety transliterujemy w zapisie bibliograficznym stosownie do zasad Polskiej Normy (np. dla alfabetów słowiańskich PN-ISO 9-2000; zob. http://so.pwn.pl/zasady.php?id=629693); w pracach przeznaczonych do publikacji w językach obcych natomiast prosimy o stosowanie norm transliteracyjnych przyjętych w tych językach; dla języka angielskiego jest to system Biblioteki Kongresu, stosowany w miarę możliwości programu edytorskiego (http://www.loc.gov/catdir/cpso/romanization/).

● W stosunku do dzisiejszych faktów stosujemy aktualne nazwy geograficzne (a nie, np., nazwy rosyjskie miejscowości na obszarach państw posowieckich poza Rosją; dotyczy to również streszczeń obcojęzycznych). Wskazane jest jednak stosowanie przyjętych spolszczeń i tradycyjnych zasad transkrypcji, ale wyłącznie w tekście głównym (nie w zapisie bibliograficznym); prosimy też pamiętać, by każda mniej znana nazwa była raz objaśniona w transliteracji, z podaniem przynależności administracyjnej. W opisie faktów historycznych stosujemy nazwy historyczne (więc Królewiec i Rychbach, a nie Kaliningrad i Dzierżoniów).

Ilustracje powinny stanowić osobne pliki (nie wmontowane w tekst):

● zdjęcia w formacie TIFF, w rozdzielczości co najmniej 300 dpi (najlepiej 600), na białym tle; druk jest czarno-biały;

● rysunki (szkice sytuacyjne, mapki) nie powinny być większe niż format druku jednej strony (12,5×19 cm).

● Ilustracje winny być opatrzone podpisami i oznaczone w tekście jako „ryc.”

PT. Autorów działu „Znaleziska” upraszamy o stosowanie komunikatów — tak dalece, jak to możliwe — do następującego schematu:

1. miejscowość, gmina i powiat (w aktualnym podziale administracyjnym!);

2. miejsce znalezienia;

3. data znalezienia;

4. okoliczności, osoba odkrywcy;

5. kontekst archeologiczny (w tym lokalizacja w obrębie grobu);

6. liczba znalezionych monet, razem czy pojedynczo;

7. sposób zabezpieczenia;

8. terminus post quem skarbu;

9. miejsce przechowywania monet;

10. wyliczenie odkrytych monet i możliwych obiektów towarzyszących (prosimy pamiętać o danych metrologicznych, zwłaszcza monet starożytnych i średniowiecznych, identyfikacji mennicy — jeśli mogą być różne — i podaniu analogii katalogowej);

11. ewentualny krótki komentarz.

Ceniona jest zwięzłość, a zawsze mile widziane będą ilustracje monet i szkice sytuacyjne.

Stosowanie się do powyższych zasad przyśpieszy publikację prac w czytelnej i satysfakcjonującej PT. Autorów formie.

Zasady autorstwa i odpowiedzialności:

Prace publikowane w „Wiadomości Numizmatycznych” muszą być podpisane przez osoby, które istotnie są ich autorami i odpowiadają za ich treść. Osoby, których udział w powstaniu zgłaszanej pracy jest znikomy (na przykład ograniczony do udostępnienia materiałów z badań) mogą być wymienione w podziękowaniach, nie mogą jednak figurować jako autorzy. W wypadku wątpliwości redakcja zwraca się z prośbą o określenie udziału w powstaniu pracy poszczególnych osób figurujących jako autorzy. Autorzy powinni też ujawniać w przypisie lub podziękowaniach informacje o osobach i instytucjach, które przyczyniły się do powstania pracy poprzez wkład merytoryczny, rzeczowy lub finansowy. Przypadki nierzetelności naukowej będą dokumentowane i ujawniane.

Autorzy zgłaszając pracę do publikacji oświadczają, że przesłany artykuł jest oryginalny, nie był wcześniej publikowany, a także nie został zgłoszony do innego czasopisma bądź pracy zbiorowej. Odpowiadają również za prawdziwość przekazanych Redakcji „WN” informacji.

Zasady etyki publikacyjnej

Zasady etyki publikacyjnej

Redakcja „Wiadomości Numizmatycznych” stosuje zasady odpowiedzialności i etyki zalecane przez Committee on Publication Ethics (COPE) dla wszystkich stron biorących udział w procesie publikacji i podejmuje wszelkie możliwe środki przeciwko jakimkolwiek nadużyciom.


ODPOWIEDZIALNOŚĆ REDAKCJI

Zasada bezstronności i sprawiedliwości: Przesłane prace są oceniane pod kątem tylko i wyłącznie zawartości merytorycznej, bez względu na rasę, płeć, orientację seksualną, przekonania religijne, obywatelstwo lub ideologię polityczną.

Decyzje o publikacji: Redaktor naczelny jest odpowiedzialny za podjęcie decyzji, który z nadesłanych artykułów powinien zostać opublikowany lub nie. Decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu artykułu do publikacji redaktor naczelny podejmuje w oparciu o recenzje, oceniające jego treść, oryginalność, przejrzystość oraz adekwatność do zakresu czasopisma. Przy podejmowaniu decyzji, Redaktor naczelny konsultuje się z redaktorami tematycznymi. Redaktor naczelny jest zobowiązany do przestrzegania obowiązujących przepisów dotyczących zniesławienia, łamania praw autorskich i plagiatu oraz do ponoszenia pełnej odpowiedzialności za decyzje o publikacji artykułów.

Zasada poufności: Członkowie redakcji i Rady naukowej muszą zapewnić, że wszystkie materiały przesłane do publikacji pozostaną poufne na etapie recenzowania. Nie mogą ujawniać żadnych informacji o przesłanym rękopisie nikomu poza autorami, recenzentami, potencjalnymi recenzentami, innymi doradcami redakcyjnymi (np. tłumaczami) i wydawcą.

Ujawnienie i konflikt interesów: Niepublikowane artykuły, ich fragmenty czy materiały w nich zawarte nie mogą być wykorzystywane przez redaktora i redakcję do własnych badań, bez pisemnej zgody autorów.

Utrzymanie integralności dorobku naukowego: Redaktorzy będą strzec integralności opublikowanego dorobku akademickiego, wydając w razie potrzeby poprawki, uzupełnienia i odwołania. Równocześnie redakcja dołoży wszelkich starań by wyłapać niewłaściwe badania i publikacje. Plagiaty i prace opierające się na fałszywych danych są niedopuszczalne. Redaktor powinien podjąć odpowiednie działania, gdy pojawią się zastrzeżenia etyczne do przesłanej pracy lub opublikowanego artykułu. Redakcja zawsze chętnie publikuje poprawki, wyjaśnienia, odwołania i przeprosiny w razie potrzeby.

Wycofanie opublikowanych artykułów: Redaktorzy czasopisma rozważą wycofanie opublikowanej pracy, jeśli: - mają wyraźne dowody, że wyniki są niewiarygodne, albo powstały w wyniku niewłaściwego postępowania (np. sfabrykowanie danych), albo niezamierzonego błędu (np. błędne obliczenia lub błąd eksperymentalny) - wyniki zostały wcześniej opublikowane w innym miejscu bez odpowiedniego odniesienia, pozwolenia lub uzasadnienia (przypadki zbędnych publikacji) - praca stanowi plagiat lub opiera się na nieetycznych badaniach. Powiadomienie o wycofaniu powinno być powiązane z wycofanym artykułem (poprzez umieszczenie tytułu i autorów w nagłówku wycofania), wyraźnie identyfikować wycofany artykuł i wskazać, kto wycofuje artykuł. Zawiadomienia o wycofaniu powinny zawsze zawierać powód (przyczyny) wycofania, aby odróżnić niezamierzony błąd od niewłaściwego postępowania. Wycofane artykuły nie będą usuwane z drukowanych egzemplarzy czasopisma ani z archiwów elektronicznych, ale ich wycofany status zostanie wskazany w sposób możliwie jak najbardziej czytelny.


OBOWIĄZKI AUTORÓW:

Standardy publikowania wyników badań: Autorzy artykułów prezentujących wyniki oryginalnych badań powinni przedstawić dokładny opis wykonanej pracy oraz obiektywne omówienie jej znaczenia. Dane wyjściowe powinny być dokładnie przedstawione w artykule. Artykuł powinien zawierać wystarczająco dużo szczegółów i odnośników, aby umożliwić innym weryfikowanie postawionych tez. Sfabrykowanie, prezentowanie fałszywych lub niedokładnych wyników badań stanowi zachowanie nieetyczne i skutkować będzie odrzuceniem rękopisu lub wycofaniem opublikowanego artykułu.

Oryginalność i plagiat: Autorzy powinni upewnić się, że napisali całkowicie oryginalne prace, a jeśli wykorzystali pracę i/lub słowa innych osób, musi to być wyraźnie oznaczone jako cytat. Plagiaty są niedopuszczalne.

Dostęp do danych: Autorzy mogą zostać poproszeni o dostarczenie surowych danych do przeglądu redakcyjnego, powinni być przygotowani do zapewnienia publicznego dostępu do takich danych i powinni być przygotowani do przechowywania takich danych przez określony czas po opublikowaniu ich pracy.

Publikacja wielokrotna lub równoczesna: Autorzy nie powinni zasadniczo publikować rękopisu opisującego te same badania w więcej niż jednym czasopiśmie. Jednak w wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach Redakcja „Wiadomości Numizmatycznych” rozważy publikację tekstu opublikowanego w innym wydawnictwie, o ile było ono skierowane do innego odbiorcy i w innym języku.

Autorstwo: Prace publikowane w „Wiadomości Numizmatycznych” muszą być podpisane przez osoby, które istotnie są ich autorami i odpowiadają za ich treść. Osoby, których udział w powstaniu zgłaszanej pracy jest znikomy (na przykład ograniczony do udostępnienia materiałów z badań) mogą być wymienione w podziękowaniach, nie mogą jednak figurować jako autorzy. W wypadku wątpliwości redakcja zwraca się z prośbą o określenie udziału w powstaniu pracy poszczególnych osób figurujących jako autorzy. Autorzy powinni też ujawniać w przypisie lub podziękowaniach informacje o osobach i instytucjach, które przyczyniły się do powstania pracy poprzez wkład merytoryczny, rzeczowy lub finansowy. Autor zgłaszający pracę do publikacji powinien upewnić się, że w pracy uwzględnieni są tylko właściwi współautorzy oraz, że widzieli oni i zatwierdzili ostateczną wersję pracy i wyrazili zgodę na przesłanie jej do publikacji. Przypadki nierzetelności naukowej będą dokumentowane i ujawniane.

Uznanie źródeł: Autorzy powinni dbać o odpowiednie oznaczenie rezultatów pracy innych badaczy. Wobec tego należy cytować publikacje, z których czerpali informacje i tezy podczas pisania własnej pracy.

Istotne błędy w opublikowanych pracach: Gdy autor odkryje istotny błąd lub nieścisłość we własnej opublikowanej pracy, jego obowiązkiem jest niezwłoczne powiadomienie redaktora lub wydawcy czasopisma oraz współpraca z redaktorem w celu wycofania lub poprawienia artykułu.



OBOWIĄZKI RECENZENTÓW:

Wkład w decyzje redakcyjne: Recenzje naukowe pomagają redakcji w podejmowaniu decyzji redakcyjnych, a także mogą pomóc autorom w ulepszaniu ich pracy.

Terminowość: Każdy recenzent, który czuje się niekompetentny do zrecenzowania zgłoszonej mu pracy lub wie, że terminowe wykonanie recenzji będzie niemożliwe, powinien powiadomić o tym redaktora i wycofać się z procesu recenzowania.

Poufność: Cały rękopis otrzymany do recenzji jest traktowany jako dokument poufny. Nie wolno go pokazywać ani omawiać z innymi osobami, za wyjątkiem osób upoważnionych przez redaktora.

Standardy obiektywności: Recenzje powinny być prowadzone obiektywnie. Krytyka osoby autora jest niewłaściwa. Recenzenci powinni jasno wyrażać swoje poglądy za pomocą odpowiednich argumentów merytorycznych.

Uznanie źródeł: Wszelkie istotne podobieństwa lub powielanie się między ocenianą pracą a jakimkolwiek innym opublikowanym artykułem należy zgłosić redaktorowi. Recenzenci powinni wskazać odpowiednie opublikowane prace, które nie zostały zacytowane przez autorów.

Ujawnianie i konflikt interesów: Informacje lub pomysły uzyskane w wyniku oceny muszą być traktowane jako poufne i nie mogą być wykorzystywane przez recenzenta dla osobistych korzyści. Recenzenci nie powinni podejmować się oceny manuskryptów, w których występują konflikty interesów wynikające ze współpracy lub innych relacji z jakimkolwiek autorem, firmami lub instytucjami zaangażowanymi w pisanie pracy. Autorom przysługuje prawo odniesienia się do recenzenckich uwag krytycznych.

Procedura recenzowania


Procedura recenzowania:

- Wszystkie artykuły naukowe zgłoszone do redakcji „Wiadomości Numizmatycznych” podlegają obustronnie niejawnej recenzji

- Każdy artykuł naukowy oceniany jest przez niezależnych ekspertów w danej specjalizacji

- Redakcja dołoży wszelkich starań, aby wybrać recenzentów, którzy nie mają żadnej zależności służbowej czy prywatnej z Autorem ocenianego tekstu

- Recenzenci zobowiązani są do przedstawienia obiektywnej oceny zgłoszonego artykułu

- Recenzenci zobowiązani są do ujawnienia odkrytych nieprawidłowości, w szczególności wszelkiego rodzaju plagiatów

- Recenzja musi mieć formę pisemną i musi zawierać jednoznaczną ewaluację nadesłanego artykułu

- Recenzenci oceniają czy praca kwalifikuje się do publikacji czy też nie. Podstawą do oceny są następujące kryteria: czy temat jest traktowany w sposób innowacyjny; czy artykuł uwzględnia najnowszą literaturę przedmiotu; czy zastosowana metodologia jest odpowiednia; jaki będzie wpływ artykułu na aktualny stan badań w danej dziedzinie

- Recenzowane artykuły traktowane są jako materiały poufne

- Recenzenci pozostają anonimowi

- Autorzy są zobowiązani do uczestniczenia w procesie recenzyjnym, w szczególności do uwzględnienia lub odniesienia się do sugerowanych poprawek i usunięcia ujawnionych błędów

- Raz w roku w numerze drukowanym „Wiadomości Numizmatycznych” oraz na stronie internetowej redakcja publikuje listę recenzentów współpracujących z czasopismem przy danym numerze


Formularz oceny pracy zgłoszonej do „Wiadomości Numizmatycznych”

Polityka antyplagiatowa


The journal observes the principles of scientific transparency and integrity.
We therefore accept no forms of plagiarism, ghostwriting, or honorary authorship. In order to prevent these, relevant provisions have been included into the agreements signed with authors.
All the articles intended for publication in the journal are screened for plagiarism using the iThenticate software.

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji