Rocznik Historii Prasy Polskiej

Czasopisma naukowe kręgu tzw. prasy warszawskiej: „Biblioteka Warszawska” (1841–1914) i „Ateneum” (1876–1901) poświęcały na swoich łamach wiele miejsca zagadnieniom postępów nauki, dziejom kultury i opisom krajów. Artykuł omawia publikowane w tych czasopismach teksty odnoszące się do zagadnień starożytnego Bliskiego Wschodu.

Artykuł Józef Piłsudski i jego obóz polityczny w rysunkach wielkopolskiej prasy satyrycznej, na podstawie dwóch czasopism satyrycznych z okresu II RP ukazujących się w Wielkopolsce, pokazuje obraz marszałka Piłsudskiego i jego najbliższych współpracowników w krzywym zwierciadle karykatury. „Pręgierz Poznański” ukazywał się w latach 1928–1930 i reprezentował poglądy liberalne, traktując bohatera tego artykułu z lekkim odcieniem krytycyzmu. Wydawane pod koniec lat 30. „Pokrzywy” były czasopismem narodowym, więc publikowane w nim wizerunki obozu sanacyjnego były bardzo negatywne.

W artykule przeanalizowano redakcyjno-pisarską konstrukcję polskich jednodniówek szkolnych na podstawie 17 jednodniówek wydanych w województwach wschodnich II Rzeczypospolitej. Badania te ukazały pochodzenie materiałów oraz proces ich przygotowania (gromadzenie i selekcja, uwagi redakcyjne, sprawy techniczne), tematykę artykułów, zaangażowanie uczniów i nauczycieli, współpracę środowiska lokalnego, a także rolę i cel ich wydawania.

W latach 1991–2019 firma Bauer Media systematycznie inwestowała na polskim rynku medialnym. Trafne decyzje przyczyniły się do wypracowania dobrej pozycji firmy, która mimo wieszczenia kryzysu prasy drukowanej wciąż rozbudowywała swoją ofertę docierając do nowych odbiorców. Podstawowym obszarem funkcjonowania była prasa kobieca, młodzieżowa, magazyny telewizyjne, prasa komputerowa. Celem artykułu była próba analizy działalności koncernu na polskim rynku medialnym w latach 1991–2019. Starano się przedstawić: historię firmy w okresie trzech dekad z uwzględnieniem strategicznych decyzji dotyczących rozbudowy firmy, ilościowe przeobrażenia w ofercie prasowej oraz zaangażowanie w inne sektory rynku mediów.

Artykuł ukazuje proces uwalniania i otwierania danych oraz jego wpływ na tworzenie nowych typów dziennikarstwa, jak w szczególności dziennikarstwo danych.

„Rzeczy Piękne” (1918–1932) to miesięcznik wydawany przez Miejskie Muzeum Przemysłowe im. dra Adriana Baranieckiego w Krakowie. Czasopismo charakteryzowała wyrafinowana szata graficzna. Często kluczowym elementem kompozycji stron był inicjał. Tradycyjne elementy dekoracji książkowej stały się przedmiotem badania, ponieważ stanowią oryginalny i rzadki zbiór wykonany specjalnie na potrzeby czasopisma. Badanie ujawniło istnienie systemów znaków reprezentujących nie tylko idee realizowane przez Warsztaty Krakowskie, ale i wartościową, nowatorską metodą konstruowania.

Przedmiotem artykułu jest próba zdefiniowania, określenia funkcji oraz charakterystyka czasopiśmiennictwa środowisk kresowych działających w strukturach wojennego uchodźstwa oraz powojennej emigracji politycznej na Zachodzie. Autor przedstawia genezę, poszczególne fazy rozwoju oraz okres schyłkowy tego czasopiśmiennictwa, przybliżając w syntetyczny sposób wszystkie tytuły prasowe, które mogą być zaliczone do kategorii czasopism kresowych.

Huta im. Lenina i inne zakłady zlokalizowane w dzielnicy oferowały wypoczynek w licznych zakładowych ośrodkach wczasowych całego kraju. Można tam było spędzać czas w gronie rodziny i znajomych. Pracownicy byli zachęcani do korzystania z oferty wypoczynku także za pomocą prasy. „Głos Nowej Huty” — Tygodnik Samorządu Pracowniczego HiL, przypominał o konieczności złożenia stosownych dokumentów, prezentował reportaże z pobytu w tych ośrodkach — opisując atrakcje czekające na wypoczywających, ale także wskazując na zaniedbania. Nowohucianie dość szybko przekonali się do tego sposobu spędzania urlopu i liczba wczasowiczów z roku na rok rosła.