The following article is devoted to the process of adapting loanwords into the Russian language in the first half of 17th century. The material which was subject to analysis was extracted from the first, handwritten editions of Russian opinion journalism, written from 1600 to 1650. The purpose of the article is to present the process of absorbing loanwords on the phonetic and morphological level, and to record changes in word genders and resonance variants in the words internalized into Russian either originating directly from another language or passed on through one from other languages
This article discusses the challenges and problems caused by predatory journals in scholarly communication. By focusing on the editorial practices, I describe the case of Dr. Anna Fraud (Anna O. Szust in Polish): a bogus scientist created by four Polish scholars. Dr. Fraud became a member of editorial boards in over 40 scientific journals although she is a fake person and, obviously has no experience in journal editing. The present paper aims to show that scientist always have to care about a quality control and a peer review system. The article concludes with a presentation of the ‘Think. Check. Submit’ Initiative which provides useful and helpful tools for analysing journals by potential contributors.
Artykuł ukazuje proces uwalniania i otwierania danych oraz jego wpływ na tworzenie nowych typów dziennikarstwa, jak w szczególności dziennikarstwo danych.
Summary
The article is an overview of chosen elements of press media discourse, treated here as a kind of broadly understood media discourse. Press discourse is examined as the oldest medium with well-developed tools and tradition, but tendencies redefining classic journalism and press are also highlighted. The author discusses the Internetization of press discourse, clear sender-recipient differentiation, “citizen journalism”, fake news, tabloidization and genological changes.
Streszczenie
Artykuł ma charakter przeglądowy, jest szerokim spojrzeniem na wybrane elementy, aspekty medialnego dyskursu prasowego, który traktuję jako rodzaj szeroko rozumianych dyskursów medialnych. Na dyskurs prasowy spoglądam jako na najstarsze medium z wykształconym własnym instrumentarium i tradycją, ale równocześnie wskazuję na tendencje, które redefiniują klasyczne dziennikarstwo i tradycyjną prasę. Wskazuję na internetyzację dyskursu prasowego, wyraźną dyferencjację nadawczo-odbiorczą, zjawiska „dziennikarstwa obywatelskiego” i fake- newsów oraz na tabloidyzację i przemiany genologiczne.
Artykuł stanowi próbę opisu czasopisma bibliograficzno-recenzyjnego „Wiadomości Bibliograficzne Warszawskie”, poświęconego bieżącej rejestracji polskiej produkcji wydawniczej oraz bibliografii zawartości czasopism. Pismo wydawane było przez księgarza Teodora Paprockiego w Warszawie w latach 1882–1886. W artykule omówiono jego historię, strukturę, szatę graficzną, zawartość treści, metodę opracowania oraz rolę, jaką czasopismo pełniło w środowisku pracowników książki i naukowym oraz odegrało w rozwoju polskiej bibliografii księgarskiej.
Czasopisma naukowe kręgu tzw. prasy warszawskiej: „Biblioteka Warszawska” (1841–1914) i „Ateneum” (1876–1901) poświęcały na swoich łamach wiele miejsca zagadnieniom postępów nauki, dziejom kultury i opisom krajów. Artykuł omawia publikowane w tych czasopismach teksty odnoszące się do zagadnień starożytnego Bliskiego Wschodu.
Przedmiotem artykułu są dzieje i analiza zawartości czasopisma „Dawna Sztuka”, które ukazywało się we Lwowie w latach 1938–1939. Pismo poświęcone było historii sztuki i archeologii; jego inicjatorem był Stanisław Jan Gąsiorowski. Celem „Dawnej Sztuki” było m.in. ułatwienie kontaktu z badaczami zagranicznymi, reprezentowanie polskiej nauki na zewnątrz i wzbogacanie nauki światowej dorobkiem polskich uczonych.
„Thornische Nachrichten von gelehrten Sachen” („Toruńskie wiadomości o rzeczach uczonych”) wydawane w Toruniu w latach 1762–1766 stanowią pierwsze na terenie Rzeczypospolitej czasopismo stricte ‘recenzyjne’, a tym samym przykład pełnego i udanego transferu gatunku prasowego (określanego jako ‘Rezensionszeitschrift’ albo ‘gelehrtes Journal’) z Niemiec. Zadaniem, jakie postawiła sobie redakcja czasopisma, było jak najszersze uchwycenie XVIII-wiecznych dyskursów naukowych i literackich w Prusach i w Polsce. Redaktorzy pisma przekaz aktualnych informacji o piśmiennictwie polskim umieścili w postulatach programowych, a realizując go zrecenzowali szereg kluczowych wydawnictw polskiego oświecenia (m.in. teksty S. Konarskiego, W. Rzewuskiego, F. Bohomolca, J.E. Minasowicza). Niejednokrotnie na łamy czasopisma trafiały również publikacje dużo starsze (autorstwa S. Orzechowskiego, S. Grzepskiego, A. Gostomskiego czy J.A. Gorczyna). Charakter wielu recenzji, często dość obszernych i nierzadko utrzymanych w tonie pochwalnym, wskazuje na cele przyświecające redakcji: umożliwienie czytelnikom orientacji w zmianach zachodzących w życiu kulturalnym i politycznym Rzeczypospolitej, budowę jej pozytywnego wizerunku, kibicowanie reformom okresu stanisławowskiego.